Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1949, Qupperneq 11

sá háttur er orðinn nokkuð tíðkaður og alltaf
vinsæll, ef vel er á haldið.
Þá er það nokkuð áberandi, hve lítið kemur
í blaðinu af greinum um áhuga- og vandamál
sjómannastéttarinnar. Mála, sem eru á dagskrá
á hverjum tíma, snertandi, að einhverju eða
öllu leyti sjómenn, er kannske aðeins lauslega
getið. Þetta hefur mér, og sennilega fleirum,
þótt einkennilegt. Skýringin hlýtur að vera sú,
að menn álíta að slíkt eigi ekki heima á þeim
vettvangi, og fara með það í önnur blöð eða
tímarit. Þetta er auðvitað mesti misskilningur.
Víkingur er fyrst og fremst málgagn sjómanna-
samtakai>na, og þangað eiga erindi allar kurteis-
iega skrifaðar greinar um mál sjómanna og
vandamál dagsins yfirleitt. En þetta virðist
mönnum ekki hafa skilizt.
Sjómannablaðið þarf helzt, meðal annars, að
vera þannig að efni, að sjómaðurinn, ungur eða
gamall, sem leggst þreyttur og kannske ergi-
legur í kojuna, eftir erfiða og þrasmikla vöku,
geti gripið til þess og gleymt bæði þreytu og
áhyggjum í svip, við lestur skemmtilegrar sögu,
vel stílaðrar frásögu, eða, ef hann vill heldur,
i’ökfastrar ádeilu á menn og málefni.
Ég vil ekki skilja við þetta atriði útgáfunn-
ar án þess að minnast á leiðarann. Þess skal
ávallt getið, sem vel er gert, stendur einhvers
staðar. Leiðarinn hefur nefnilega næstum alltaf
verið með ágætum. Þar hefur verið tekið á mál-
unum með röggsemi og einurð og stíllinn eins
og bezt verður ákosið. Geri ég þar engan mun
a, hvor á pennanum hefur haldið, Ásg. eða G. G.
Teldi ég heppilegt, að tekin væru fyrir fleiri
eitt mál í hverju blaði, t. d. eins og gert er
í ý- tbl. þ. á., ef hægt væri að koma því við,
sérstaklega á meðan ekki koma greinar um slík
mál á öðrum stað í blaðinu.
Sé gerður samanburður á Sjómannablaðinu
Víkingi og öðrum hliðstæðum blöðum, þurfum
Vlð ekki að fyrirverða okkur fyrir hann. Pappír
er góður, frágangur allur hinn snotrasti og
^yndirnar skýrar og mjög vel teknar, innmat-
Ur samkeppnisfær.
Ef tekið er tillit til verðlags á prentuðu máli
* landinu í dag, verður ekki sagt að verð blaðs-
|ös sé hátt. Ég veit, að útgefendur hafa fullan
Uug á að halda verðinu eins lágu og frekast er
Uunt. Hið hóflega verð til áskrifenda mun ekki
sízt vera því að þakka, að blaðið hefur notið
u°kkurra vinsælda og velvilja auglýsenda. En
an þeirra tekna, sem auglýsingar gefa, myndi
blaðið eiga örðugt uppdráttar, eins og flest önn-
Ur blöð. Nú er auðvitað og sj álfsagt, að auglýs-
eudur vilji fá eitthvað fyrir útgjöld sín, eins
°g aðrir. Væri þess vegna mjög æskilegt, sér-
v í K l n G U R
staklega þar eð það kostar hvorki fjárútlát né
fyrirhöfn, að velunnarar blaðsins létu þá, sem
auglýsa í blaðinu, njóta viðskipta sinna, öðrum
fremur, þegar því verður viðkomið. Mætti þá
gjarnan geta þess, að varan eða hvað það nú
er, hafi verið auglýst í Víking. Þetta gæti orðið
blaðinu til ómetanlegs gagns, en eins og áður
er sagt, algjörlega útlátalaust. Árangurinn gæti
svo orðið: Fjölbreyttari, stærri og skemmtilegri
Víkingur.
Ég bið Víking engrar afsökunar á því, að ég
hef ekki kryddað þessar línur með lognmollu-
legri lofrollu, því að mínu áliti er gagnrýnin
hollust unglingi, sem er að byrja annan ára-
tuginn. Þegar ég var lítill drengur, var mér
sagt, að fullorðna fólkið flengdi börnin af því
það vildi þeim vel. Ég átti bágt með að skilja
það þá, sem vonlegt er.
Megi Sjómannablaðið Víkingur eflast að
magni, gæðum og vinsældum komandi áratugi.
Nýi presturinn þótti mikill kennimaður. Talaði hann
af miklum móði um syndina og tálsnörur djöfulsins.
Meðal aðdáenda klerks var gömul kona, sem jafnan
staulaðist í kirkju, þótt erfitt ætti um ferðalög. Ein-
hverju sinni eftir guðsþjónustu hitti hún prest að
máli og þakkaði honum með mörgum fögrum orðum
fyrir ágæta kennimennsku. Meðal þess, sem hún sagði,
voru eftirfarandi orð: — Áður en þér komið í presta-
kallið, vissi ég ekkert hvað synd var.
★
Ungi presturinn var fæddur og uppalinn í kaupstað
og kunni því lítil skil á búskaparvafstri. Hann var nú
kominn í sveitaprestakall og tekinn að búa.
Dag nokkurn kom ráðsmaðurinn inn í skrifstofuna
og sagðist þurfa að leiða kú. Kvað hann tvö naut vera
þar í nágrenninu og vildi hann láta prest velja á milli
þeirra.
Prestur taldi það engu máli skipta, hvort nautið
væri notað, en þar eð veður var hvergi nærri gott,
taldi klerkur langbezt að fresta framkvæmd þessari og
halda kúnni þegar gott veður væri næst!
★
Skrifarinn: — Heyrið þér, forstjóri, ættum við ekki
að henda öllum bréfum, sem eru eldri en þriggja ára?
Forstjórinn: — Jú, en fyrir alla muni, látið taka
afrit af þeim áður!
★
Sveinn: — Ég hef ákveðið að giftast dóttur yðar.
Helgi: — Drekkið þér, ungi maður?
Sveinn: — Já, takk, en eigum við ekki að tala um
hitt fyrst?
151