Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1949, Qupperneq 20

JOIMAS SIGLRÐSSOIM, kennarí
Stýrimannaskólinn í Reykjavík
Árið 1942 var byrjað að grafa fyrir grunni
Sjómannaskólans nýja á Vatnsgeymishæð, og
haustið 1945 voru Stýrimannaskólinn og Vél-
skólinn settir í fyrsta sinn í hinu nýja skóla-
húsi. Til þess tíma hafði Stýrimannaskólinn
starfað, fyrst í svonefndu ,,Doktorshúsi“, sem
var íbúðarhús Markúsar heitins Bjarnasonar,
fyrsta skólastjórans, en þar var skólinn hald-
inn á árunum 1891—1898, en árið 1898 var
reist nýtt hús fyrir skólann, sem varð aðsetur
hans um 47 ára skeið. Þegar skólinn fluttist í
þetta húsnæði, var það mikil breyting til batn-
aðar, frá því, sem verið hafði, og reyndist hús-
rými nægilegt meðan hann bjó einn í húsinu.
En haustið 1930 var Vélskólinn fluttur í það.
Fór þá brátt að bera á þrengslum, þar sem
nemendafjöldi fór árlega vaxandi og deildum
var fjölgað við skólann.
Þegar sýnt þótti, að húsnæði skólanna mundi
verða algerlega ófullnægjandi, og tímaspursmál
aðeins, þar til synja yrði mönnum um skólavist
mældi hann með sjónhendingu fjarlægðina til
dyra. Þá kumraði í skipstjóranum Nikulási,
kímnigáfan skaut upp í honum. Svo kleip
hann í eyrað á Loftusi og ýtti honum frá sér
og sneri sér aftur út að brúarglugganum.
Mikill andskoti, hnussaði Loftus og stóð
kyrr í sömu stellingum. Svo hlær hann af því
að amma hans er dauð. Mikil voðaleg skelfing*
er að vita að þetta skuli hafa komið fyrir. En
skyndilega urðu snögg umskipti á loftskeyta-
manninum. Athafnir hans voru vissulega kyn-
legar; eiginlega hagaði harm sér nú eins og*
vitlaus maður. Læddist eins og köttur aftarr
að skipstjóranum, vakkaði þar til og frá ogl
hlustaði eftir hvísli. Þegar hann þóttist sann-
færður, læddist hann jafnhljóðlaust inn í klefa
sinn og tautaði fyrir munni sér: alveg spinni-
gal — enginn efi. í dyrunum nam hann stað-
ar- og beiirdi ægilegu augnaráði í hnakka vit-
firringsins, hvarT síðair hljóðlaust inn í klef-
atrrt til að hugsa málið. Fyrst datt honum i
hug að berja skipstjórann í hnakkann aftan
frá og vita, hvort harrn lagaðist ekki, því aðl
vegna rúmleysis, hófu forystumenn sjómanna-
stéttarinnar baráttu fyrir því, að reistur yrði
nýr Sjómannaskóli, þar ,sem húsrými yrði nóg
fyrir allar þær starfsgreinar stéttarinnar, er
sérmenntun þurftu, fyrir starf sitt. Undirtektir
hjá fjárveitingarvaldinu voru fyrst í stað dauf-
ar. Árið 1937 fól fyrsta þing Farmanna- og
hann vissi um vitlausa konu á Akureyri, sem
læknaðist við högg í hausinn. Hún missti líka
vitið af svefnleysi. Hann hvarf þó brátt frá
þessu ráði, það var of áhættusamt. Mannin-
um gat alveg eins hríðversnað og breytzt í
dansandi drísildjöful. Honum datt nú ekkert
betra í hug en að ganga hreint til verks, og
stillti sér upp við brúardyrnar, fjarri skip-
stjóranum, tilbúinn að hlaupa út, og mælti
með þrumuraust:
— Þér eruð vonandi ekki hættulega vitlaus?
—Skipstjórinn leit stórum augum á loft-
skeytamann sinn og vissi ekki hvaðan á sig"
stóð veðrið. Loftskeytamaðurinn leit fast í
augu skipstjórans og þannig leið góð stund,
þar til skipstjórinn brosti og gerði bendingu
með fingrunum og hvíslaði eitthvað. En Loft-
skeytamanninn langaði ekkert til að koma ná-
lægt honum.
— Gibba — gibb, sagði skipstjórinn, og var
farinn að hafa gaman af. — Gibba—gibb,
kom, kom.
16D
VÍKINGUR