Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1949, Qupperneq 39

Tilvísum skeyti loftskeytamanns yðar í dag.
Þar sem mjög hefur borið á því að loftskeyta-
menn á íslenzkum togurum hafa notað aðrar
öldutíðnir en leyfisbréf heimila og vegna kæra
um sama efni frá einu nágrannalandinu, tel-
ur póst- og símamálastjórnin rétt að ítreka
við farstöðvarnar, að þær haldi settar reglur.
og forðizt eins og frekast er unnt truflanir.
Tilkynning póst- og símamálastjórnarinnar,
dagsett 25. apríl 1949, miðar að því, að komai
á betri reglu um notkun öldutíðna, en hins;
vegar kemur ekki til mála, að farstöðvarnar
ákveði sjálfar þær öldutíðnir, sem loftskeyta-
mönnum hentar bezt í hvert sinn, samanber)
alþjóðareglugerð. Að sjálfsögðu telur póst- og5-
símamálastjórnin sér skylt að - reyna eftir
megni að afla réttar til handa íslenzkum far-
stöðvum til notkunar á ákveðnum öldutíðnum.
fyrir nauðsynlegar þjónustur, en vill jafn-
framt benda farstöðvarstjórunum á, að miklirj
erfiðleikar eru nú á því að fá slíkan rétt, enda
verða að liggja fyrir mjög ítarlegar skýrslur
um nauðsyn viðskiptanna, þegar rætt er um
slíkt á alþjóðavettvangi. Allar frekari upplýs-
ingar getið þér fengið þessu viðvíkjandi hjá
póst- og símamálastjórninni. Að endingu vill
póst- og símamálastjórnin góðfúslega benda á,
að búast má við alvarlegum niðurskurði á
öldutíðnum fyrir íslenzk skip, frá því sem nú
er, fái kvartanir erlendra aðila staðizt. þær
öldutíðnir, sem ákveðnar eru í nefndri til-
kynningu, munu vera nálægt því, sem frekast
má búazt við að unnt verði að fá til milliskipa-
viðskipta togaranna okkar, og vill póst- og
símamálastjórnin sem fyrst fá reynslu um,
hvernig þetta gefst í framkvæmd.
Póst- og símamálastjórnin".
það sjá allir, sem þessum málum eru aði
nokkru kunnugir, að í þessu fálmkennda.
skeyti póst- og símamálastjórnarinnar er*
reynt að skáka í því skjóli, að leyfishafar1
farstöðvanna hafa ekki aðstöðu til að fylgjast
með hvort loftskeytamennirnir starfrækja
stöðvarnar i samræmi við ákvæði leyfisbréf-
anna með því að reyna að telja þeim trú um,
að mikið hafi borið á því, að þeir hafi notaði
aðrar öldutíðnir en leyfilegt hefur verið á'
hverjum tíma, en þetta eru alger ósannindi.
Sannleikurinn er sá, að póst- og símamála-
stjórnin hefur ekki áður úthlutað togarafar-
stöðvum neinar vissar öldutíðnir fyrir hina
þríþættu viðskiptamöguleika þeirra A. 1., A.
2. og A. 3. í leyfisbréfinu segir, að heimilit
sé að nota stöðvarnar samkvæmt innlendum
reglum og alþjóðareglum, sem settar kunna
v í K l N □ u R
að verða á hverjum tíma. Póst- og símamála-
stjórnin hefur undanfarin ár bannað íslenzk-
um farstöðvum fjarskipti á ýmsum öldutíðn-
um og hafa íslenzkir loftskeytamenn að sjálf-
sögðu hlýtt því banni, jafnskjótt og það hef-
ur verið sett, en orðið svo að reyna eftir mætti
að færa starfsemi sína á einhverjar aðrar
öldutíðnir, sem minnst hætta hefur verið á,
að truflaði önnur fjarskipti. Þetta hefur tek-
izt til þessa. En með síðustu tilkynningu póst-
og símamálastjórnarinnar er þrengt svo að
þessum farstöðvum, að loftskeytamenn
treysta sér ekki til að starfrækja þær með
þeim árangri, sem af þeim er krafizt.
íslenzkar strandstöðvar hafa góða aðstöðu
til að dæma um hvort loftskeytamenn á tog-
urunum hafi gert lítið eða mikið að því að'
trufla önnur fjarskipti, t. d. strandstöðva-
viðskipti. Ég held, að mér sé óhætt að full-
yrða, að íslenzkir loftskeytamenn á togurun-
um séu minna brotlegir í þessum efnum en
nokkrir annarra þjóða farstöðva starfsmenn.
Það er auðvitað, og varla tiltökumál, að kom-
ið hefur fyrir að einstaka loftskeytamaður
hefur í einstaka tilfelli, vegna augnabliks óað-
gæzlu, truflað önnur fjarskipti, en slík mistök
eru undantekningar, sem alltaf geta komið
fyrir.
Loftskeytamenn togaranna hafa enga til-
hneigingu til að ákveða sjálfir þær öldutíðnir,
„sem loftskeytamönnum hentar bezt í hvert
sinn“, heldur hafa þeir, eins og skylt er, far-
ið eftir boði og banni þeirra manna, sem þess-
um málum hafa ráðið á hverjum tíma, hversu
óskiljanlegar sem sumar þessara ráðstafana
hafa verið.
,,Að sjálfsögðu telur póst- og símamála-
stjórnin sér skylt að reyna eftir megni að afla
réttar handa íslenzkum farstöðvum til notkun-
ar á ákveðnum öldutíðnum fyrir nauðsynleg-
ar þjónustur". Heyr á endemi! Það vita allir,
sem íslenzkar farstöðvar hafa starfrækt, ekki;
aðeins loftskeytamenn á togurunum, heldur!
allir þeir, sem á vélbátaflotanum hafa verið,
að íslenzku farstöðvarnar hafa verið á hrak-
hólum með viðskipti sín svo árum skiptir.
„------enda verða að liggja fyrir mjög ítar-
legar skýrslur um nauðsyn viðskiptanna, þegar
rætt er um slíkt á alþjóðavettvangi“ (þ. e., að fá
rétt til að nota far&töðvar á ákveðnum öldu-
tíðnum). Ég verð að spyrja. Hvað eru nauð-
synleg fjarviðskipti? Til hvers heldur íslenzka
póst- og símamálastjórnin að farstöðvar í ís-
lenzkum fiskiskipum séu yfii’leitt notaðar?
Ég vil nota tækifærið og upplýsa póst- og
símamálastjórnina um það, að íslenzk fiskiskip,
173