Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1949, Qupperneq 65

ar. liafa verið prýðilegar í alla staði, og þola fyllsta
samanburð við stallsystur þeirra erlendis.
En hinu verður heldur ekki mótmælt, að kröfur
yngri kvenna eru og strangar, þegar þær liugsa til
hjúskapar. í mínu ungdæmi voru mörg hjón, sem
hyrjuðu með lítið innbú og gátu því látið sér nægja
htla íbúð, og unnu sig svo upp á við smátt og smátt.
Nú virðist mér hins vegar lágmarkið vera þrjú til
Emm herbergi og eldhús, helzt á Melunum eða í Hlíð-
arhverfinu. Pað mætti segja mér, að þær þýzku
kenndu þeim íslenzlcu annað mat í þessum málum
sem og öðrum. Tíminn leiðir það í ljós.
Þá er það annað mál, sem mjög er á baugi meöal
farmanna og þá fyrst og fremst á Fossunum. Þar
liefur gilt sú regla, að starfsmenn hafa fengið að
fara með konur sínar með sér eina ferð á ári, út-
gerðinni að kostnaðarlausu, því að skipverjar hafa
greitt fullt fæði fyrir konur sínar, og svo hafa þær
haldið sig í íbúðum manna sinna. Þetta gat látið sig
Sera á göinlu, litlu skipunum, sem höfðu ófullnægj-
andi íbúðir, og eins tóku yfirmenn þá líka oft far-
hega í herbergin til sín. En viti menn, óskabarn
þjóðarinnar, Eimskip, tekur gjörsamlega fyrir þessa
gomlu, hefðbundnu venju, er fyrsta nýsköpunarskip
þess félags, „Goðafoss“, lióf göngu sína. Ég sigli nú
elcki lengur lijá Eimskip, og ætti af þeim sökum að
geta verið hlutlaus í þessu máli. En það er ég eng-
an veginn. Ég er hundrað prósent með því, að fé-
'agar mínir hjá þessu félagi fái að liafa konur sínar
með einu sinni á ári. Það er þjóðinni svo vel kunn-
ugt, að sjómenn hennar dvelja langdvölum að heim-
an frá sér, og |iegar kemur í höfn, eru varðstöður
um borð, og dvölin því stutt heima. Þess vegna
finnst mér alórétt að taka þetta alveg af. Hins vegar
mætti binda þetta við ákveðinn starfsaldur hjá fé-
laginu eða félögum yfirleitt, til þess að fyrirbyggja
misnotkun á þessu. Vona ég, kæri Víkingur, að þú
komir þessU ti! réttra aðila og greiðir fyrir, að þetta
mál megi leysast svo, að ailir megi vel við una.
Margt er það ennþá, sem ég á eftir að ræða um
við þig, en læt hér staðar numið í bili. Vona, að
fleiri félagar mínir úr sjómannastétt taki sér penna
í hönd og láti álit sitt i ljós í þessuni og öðrum mál-
um. Svo bið ég þig velvirðingar á bréfi þessu. Þú
lest í málið fyrir mig. Fari svo, að þér þætti ein-
livers virði að fá línu frá mér seinna, getur vel kom-
ið til mála, að ég rifji upp gamlar endurminningar
frá liðnum dögum um menn og málefni og sendi þér
í bréfsformi.
Lifðu heill.
Þinn Ssevar sjómaður.
Víkingurinn þakkar Sævari sjómanni fyrir þetta
skemmtilega hréf og býður liann velkominn, livenær
sem hann vill senda blaðinu línu. Starfandi sjómenn!
Takið Sævar ykluir til fyrirmyndar. Sendið Víkingn-
uin bréf og greinar um liugðarefni ykkar og hags-
munamál. Ritstj.
V 1 K I N G U R
205