Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1960, Blaðsíða 21

Þeir klingdu glösum ....
Frænka Siggu litlu gaf henni tú-
kall fyrir jólin, en hún gleymdi að
hneigja sig og þakka fyrir.
En — Sigga, sagði mamma henn-
ar. Hvað segir mamma þegar hún
fær peninga hjá pabba.
Áttu ekki meiri peninga, svíðing-
urinn þinn, var svarið.
*
Veiztu, hvað hefur átta fætur
og getur sungið?
Nei.
Kvartett.
*
Maður nokkur kom eitt sinn bál-
reiður inn á ritstjómarskrifstofu.
Þér skrifuðuð nýlega grein um
mig?
Já, og hvað um það?
Þér skrifuðuð að ég hefði sagt
að ég væri giftur gáfaðri og fallegri
konu, og nú koma kunningjar mín-
ir til mín og spyrja mig hvort ég
eigi tvær konur.
*
Það er sagt að hárgreiðsludömurnar
seu komnar yfir á „langbylgjumar“.
Siggl sífulli, sem tapað hafði
brennivínsflösku, fór á lögreglu-
stöðina og spurði hvort nokkur hefði
skilað henni þangað.
Nei, svaraði varðstjórinn, en
maðurinn, sem fann flöskuna er
hérna í kjallaranum.
*
Hún: Á morgun eigum við 20 ára
giftingarafmæli. Hvernig finnst þér
að við eigum að halda upp á dav-
inn?
Hann: Hvað segir þú um að við
höfum tveggja mínútna þögn.
*
Ég er alveg hissa á því, sagði
Jón gamli, að nú á tímum virðast
ungir menn logandi hræddir við að
ganga í heilagt hjónaband og stofna
heimili. Öðruvísi var það í mínu
ungdæmi, skal ég segja ykkur. Já
áður en ég kvæntist, vissi ég ekki
hvað hræðsla var.
'Jrítiaktin
Hinn heimsfrægi rithöfundur
Somerset Maugham gaf einu sinni
eftirfarandi heilræði:
í matarveizlu skyldu menn gæta
þess að borða skynsamlega, en ekki
of mikið, og tala mikið, en ekki of
skynsamlega.
*
Maður nokkur varð fyrir því
óhappi að það sprakk á bílnum hans.
á fáförnum vegi. Hann fór að gera
við, og setti felgurærnar, í hjólkopp-
inn, svo sem venja margra er.
Er hann var að bagsa við að ná
varadekkinu, setti hann fótinn í
hjólkoppinn og felguræmar hurfu
út í myrkrið. Hann var í stökustu
vandræðum. Þá hrópaði maður til
hans út um glugga, þar rétt hjá:
„Taktu eina ró af hverju hinna
hjólanna, og þannig geturðu komist
á næsta verkstæði".
Bifreiðaeigandinn þakkaði fyrir
sig, en sá um leið að húsið var geð-
veikrahæli. „Hvaða erindi átt þá
þarna, vinur minn?“
„Það skal ég segja þér“. sagði
maðurinn, „ég er hérna af því að
ég er vitlaus, en ég er ekki heimsk-
ur!!!“
Skrifstofustjórinn. í stórn fyrirtætó
þótti haröur húsbóndi, skrifstofumar
vom á tveim liæöum og hafði hann
þann hátt á, að hann íór út í ganginn
og blístraði á stúlkumar uppi. Eitt
sinn blístraði hann árangurslaust og
þaut upp öskuvondur og spurði:
Heyrðuð þið ekki að ég blístraði?
Jú, svaraði ein stúlkan með sínu
sætasta brosi. Sáuð þér ekki, að ég
dinglaði rófunni"?
*
Móðirin: Drengurinn kemur aldr-
ei þegar kallað er á hann. Hvað get-
um við gert við hann?
Faðirinn: Hann er þá alltaf efni í
þjón.
*
VÍKINGUE
Viðbúinn! Hlaup!
61