Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1960, Blaðsíða 25

SLEÐASKIP
ítalir hafa oft verið frumlegir um
ýmsar tæknilegar nýjungar, enda
háþróuð iðnaðarþjóð.
Um hið heiðbláa og oftast nær
veðursæla Miðjarðarhaf þjóta nú
hraðbátar, sem í fljótu bragði virð-
ast svífa í lausu lofti 1—2 fet yfir
sjávarmál.
Þegar betur er aðgætt eru þetta
,,farþegaskip“ sem rúma allt að 140
farþega og geta náð allt að 40.5
sjómílna hraða, en meðalhraðinn er
35 sjómílur.
Norðmenn íhuga nú alvarlega.
hvort þessi tegund farartækja á sjó
muni ekki henta vel fyrir þá til
fólksflutninga, t. d. á leiðinni milli
Bergen, Haugasunds og Stavanger.
Þessi svonefndu PT1 „sleðaskip“ eru
58 rúmlestir að stærð, 91 fet á lengd
og rúma, eins og áður er sagt 140
farþega.
urinn vaxi upp, nái hugrekki og
fullkomnun og standist erfið-
leika lífsins með yfirburðum.
Nafnið MAPJJ gefa foreldrarn-
ir drengnum sínum sem heilsu-
samlegt veganesti út í lífið.
Þetta má að jöfnu heimfæra
upp á skip, og með því að bæta
orðinu MARIJ aftanvið, er auð-
veldara að hafa yfir nafnið með
tilfinningu og ástúð á skipinu.
Með þessu er skinið heiðrað og
þess óskað. að það verði happa-
sælt og notadrjúgt. Með öðrum
orðum, að orðið MARU verndi
skipið á sjóferðum þess og færi
því hamingju.
f Japan er annar háttur á en
í flestum öðrum löndum. Þar er
orðið skip karlkyns, og með því
að bæta orðinu MARU aftan við,
eins og gert var um drengi í
fynndinni, er skipið verndað
fyrir óhöppum.
(Eftir Hitachi zosen news.)
Hallgr. J.
Norskir sérfræðingar og fulltrú-
ar norskra yfirvalda ráðgera ferð
til Messina á Italíu til þess að rann-
saka og ganga úr skugga um, hvern-
ig þessir farkostir muni standast
veðrin við norsku ströndina, en
margt þykir benda til þess að
„Sleðaskipin“, fari jafnvel betur í
sjó, en venjulegir bátar af svipaðri
stærð. Með fullum meðalhraða (35
sjóm.) þolir PT50 gerðin allt að
3ja m. háar bylgjur, ef sjógangur
er hærri verður að hægja á ferð-
inni. Báturinn nær ganghraðanum
á aðeins 21 sekúndu, með fullri
vélaorku. Vélarnar verða að hafa
yfirstærð til þess að yfirvinna upp-
hafsmótstöðuna, en þegar báts-
skrokkurinn hefur lyptzt upp úr
sjónum má hægja á vélunum. Þeg-
ar hægt er á ferðinni og báturinn
nemur aftur við sjó, myndast svo
mikið viðnám að hann stöðvast á
2 lengdum sínum, án þess að vél-
arnar hjálpi til.
Þetta er ótrúlegt, — en staðreynd
er það samt. Bæði bátsskrokkurinn
og efri hluti „slepans" vinna svipað
og bremsuhlerar á flugvélum. —
Það er útilokað að skip af öðrum
gerðum geti stöðvast svo fljótt á
slíkum hraða. Þá kvað það vera einn
af kostum þessara skipa að þau
valda engu frákasti þótt þau séu
á fullum hraða, en það kemur sér
vel á fjölförnum leiðum.
I PT50-skipinu eru Daimler-Benz
Dieselvélar um 1350 hö. Verð PT50
er áætlað 2,7 millj. norskar krónur.
Eyðslan er 240 kg. dieselolía pr.
klst. og er kostnaðurinn talinn vera
11—14 n. aura á farbega pr. mílu.
Skrokkurinn er smíðaður úr alumin-
íum-magnesíum blöndu, með tvö-
faldan botn. Burðargrindurnar eru
úr spesialstáli og eiga að þola þó
þær rekist á planka eða þ. h. á
sjónum. í því tilfelli að þær brotni
skeður ekki annað en að skrokk-
urinn sezt á sjóinn og heldur áfram,
eins og ekkert hafi ískorizt, en hrað-
inn verður ólíkt hægari. Hjá Itölum
er áhöfnin á þessum bátum: skin-
stjóri, vélstjóri, 2 hásetar og far-
miðasali.
------------------------------------>.
Ásffeir Gíslason skipstjóri á b/v Röðli GK
518. Myndin tckin vorið 1959.
M/b Haföm GK 321. T. v. Sæmundur
skipstjóri, t. h. Sigvirður stýrimaður. —
Myndin tekin á Norðtirði í áprúst 1959.
Jónas Þorsteinsson, skipstjóri á b/v Kald-
bak EA I. Myndln tekin vorið 1959.
VÍKINGUB
65