Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1969, Síða 39

Birgir Thoroddsen, shipstjóri
MINNING
Fæddur 10. október 1911.
Dáinn 2. janúar 1969.
Okkur veitist oft erfitt, skamm-
sýnum mönnum, að skilja þær
ráðstafanir almáttugs Guðs, að
taka frá okkur menn, sem enn
eru á bezta starfsaldri og allir
töldu að ættu mikið starf eftir ó-
unnið, og væntu sér mikils af,
en þyrmir okkur hinum, sem þeg-
ar höfum lokið okkar dagsverki
og erum orðnir til einskis nýtir.
Þessar og þessu líkar hugrenn-
ingar sóttu að mér, þegar mér
barst andlátsfregn vinar míns og
frænda Birgis Thoroddsen skip-
stjóra, sem lézt að kvöldi 2. janú-
ar s.l og í dag vei'ður til mold-
ar borinn. Það var ekki af
því að andlát hans kæmi mér á
óvart. Hann hafði í rúmt ár átt
við sjúkdóm að stríða, sem allt
benti til, þegar á leið, að ljúka
mundi á þennan hátt. Sjálfum
var honum þetta fljótlega ljóst,
en hann beið örlaga sinna með
þeirri karlmennsku og því jafn-
aðargeði, sem Guð hafði gefið
honum í vöggugjöf, og sem hann
ávallt sýndi á hættustundum lífs
bil, og formaður og í stjórn fé-
lags síns, Ægis, um árabil.
Sigurjón skrifaði ótal margar
greinar í Víkinginn, allt fi’á upp-
hafi. Þeim fylgdi ávallt hressileg-
ur blær og þær lýstu óvenju stíl-
fimi og rökrænni hugsun. Hér í
blaðinu birtist frásögn eftir
hann. Það verður hans síðasta
kveðja í þessu blaði.
Stundaglas eins af mikilhæf-
ustu fiskimönnum okkar tíma er
tómt orðið. Við kveðjum hann
með þakklæti fyrir allt það sem
hann hefur unnið stétt sinni,
landi og þjóð. Mættum við eign-
ast marga slíka.
Guðmundur Jensson.
síns. Einn slíkur atburður átti
sér stað, þegar hann á unga
aldri lenti í snjóflóði í Deildar-
gili í hlíðunum milli Vatnsdals
og Skalladals í Patreksfirði, og
barst langa leið niður gilið, en
tókst að lokum eftir alllangan
tíma að rífa sig hjálparlaust upp
úr fönninni, og komst heim til
sín til að leita hjálpar vini sín-
um, sem einnig lenti í skriðunni,
en fannst ekki fyrr en daginn
eftir, og var þá örendur. Án efa
hefur hann oft þurft á þessum
eiginleikum að halda á sjómanns-
ferli sínum, en það tilheyrir starf-
inu og þykir ekki umtalsvert.
Oddur Birgir Ólafsson Thor-
oddsen, eins og hann hét fullu
nafni, fæddist 10. október 1911 í
Vatnsdal í Patreksfirði, sonur
hjónanna Ólafs Einarssonar
Thoroddsen bónda þar og skip-
stjóra og Ólínu Andrésdóttur
frá Vaðli á Barðaströnd. Ólafur
faðir hans var sonur Einars
Thoroddsen bónda í Vatnsdal
Jónssonar Thoroddsen útvegs-
bónda á Hvallátrum vestra, en
Jón á Hvallátfum og Jón Thor-
oddsen skáld voru bræðrungar.
Auk búskapar og skipstjóra-
starfsins veitti Ólafur ungum
piltum tilsögn í undirstöðuat-
riðum siglingafræðinnar, bæði
heima hjá sér og um borð í skipi
sínu. Er ég, sem þetta skrifa, einn
þeirra, sem fékk mína fyrstu inn-
sýn í þau fræði hjá Ólafi, en hjá
honum var ég í tvö sumur á kútt-
er Grímsey.
Birgir ólst upp í fox’eldrahús-
um í Vatnsdal í hópi 14 systkina,
en hann var þar fjórði í röðinni.
Ekki var gert upp á milli kynj-
anna, systurnar eru sjö og bx’æð-
ui-nir sjö. Ungur fór hann að
hjálpa til við heimilisstöi’fin, eins
og siður var á sveitaheimilum á
þeim árum, og gamall var hann
ekki, þegar hann fór að róa til
fiskjar með föður sínum og
bræði’um. Svo lá leiðin á fiski-
skútur og togara frá Patreks-
firði, og 1982 kom hann háseti til
mín á gamla Lagarfoss. Má segja,
að frá því hafi hann verið starfs-
maður Eimskipafélags íslands
með örfáum frávikum fyrstu ár-
in. Hann tók farmannapi’óf 1937.
Var síðan stýrimaður á ýmsum
skipum félagsins og að síðustu
skipstjóri með m.s. Lagarfoss frá
því 1960 og þar til hann varð að
fara í land snemma í desember
1967 vegna þess sjúkdóms, sem
rúmu ári seinna varð honurn að
aldurtila.
Birgir unni mjög öllum listum,
var söngelskur eins og öll þau
systkini, og var oft tekið lagið
heima í Vatnsdal. þegar þessi
ungi og glæsilegi systkinahópur
var þar saman kominn á æsku-
árum sínum, og oft hefur röddin
verið brýnd síðar, þegar syst-
kinin hittust, eftir að þau yfir-
gáfu æskustöðvarnar, enda hafa
þau ávallt verið mjög samrýmd.
Hann hafði yndi -af málai’alist,
og fékkst nokkuð við að mála
sjálfur. Skáldskap og kveðskap
var hann og hrifinn af, var sjálf-
ur vel hagmæltur og mun nokkuð
vera til af vísum og kvæðum eftir
Framh. á bls. 44
VÍKINGUR
39