Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1969, Blaðsíða 13

Mig seiöir hafiö á ný,
því hrims og bálviðra raust,
á bergmál í leynum mins hjurta,
og ómar þar viðnámslaust,
Og hugur minn þráir byrsælan dag,
með björt og storm hrakin ský,
meö bölmóðug sjófuglskvein
og freyöandi sceva gný.
Mig seiöir hafið á ný,
meö farmannsins flökku líf,
um fiskana torröktu slóðir,
og storm eins og hvassbrýndan hníf,
og hugur minn þráir vini,
sem visum og söngvum unna,
og vœran draumljúfan svefn,
þegar skipi er ráöiö til hlunna.
Þannig’ þýddi Karl ísfeld þetta
dásamlega kvæði. Skipið hristist
og skekkst, og næði gefst lítið til
andlegheita, lesturs eða dundurs,
og margur telur sig góðan ef
hann getur varið sig áföllum í
kojunni, þar sem hann einn í
fjarlægðinni hugsar heim, og
hugsunin leiðir hann á vit hins
liðna dags, hjá ljúfum svanna
heima í ranni.
Skipshöfnin er skipuð ungum
mönnum að meirihluta, þó auð-
vitað séu þar í blant eldri menn
og reyndari. — Skipstjórinn er
Steinar Kristjánsson, reyndur
skipstjóri, sem siglt hefur skip-
um Hafskips h.f. frá upphafi af
mikilli farsæld. Einn farþegi var
með í þessari för, Pétur Karls-
son, fæddur Kidson, mikill ferða-
langur, enda skyldur landkönnuð-
inum Stanley Livingstone, er
leitaði Afríku og áttum við marg-
ar skemmtilegar stundir saman í
þessari ferð.
Við sjómennirnir förum víða
og reynum að upplifa samtíðina
og taka þátt í henni og skilja
hana, þó vegir forlaganna séu
ávallt jafn órannsakanlegir sem
þeir eru óumflýjanlegir.
Við hlustum á hjartaslög mann-
lífsins, gleðina, sorgina og þján-
inguna, en skynjum aðeins brot
af því og örlögum þess, líkt og
dropinn í lífi fljótsins, þó við vilj-
um reyna að skyggnast bæði fram
og aftur, upp og niður, því hin
raunverulega þýðing hlutanna
kemur oft ekki í ljós, fyrr en
VÍKINGUR
Dahómeyíbúi.
löngu síðar. Við getum því oft
ekki gert okkur grein fyrir fram-
haldi ferðarinnar, fyrirheitum
hennar eða árangri.
Að kvöldi hins 15. marz erum
við þvert af Azoreyjum, en þang-
að frá Keflavík eru ca. 1500 sjó-
mílur í suður. Eyjar þessar til-
heyra Portúgal. Ibúatalan þar
var 1965, er ég var þar síðast,
318.558 manns. Eru það mest
Portúgalar, þó blandaðir Márum
og flæmsku fólki, málið er portú-
galska, þó tala margir ensku, sér-
staklega á Faial.
Azoreyjar eru til á kortum
Genoese frá 14. öld, en hvergi er
getið um fund þeirra eða land-
setu, fyrr en Portúgalar setjast
þar að á 15. öld. Þá var landið
talið óbyggt.
Að undanskildum árunum 1581
til 1640, þegar eyjarnar tilheyrðu
Spáni, hafa þær verið undir
portúgalskri stjórn.
Þetta eru eldfjallaeyjar, líkt og
okkar Island, Vestmannaeyjar og
Surtur. Þannig eru einnig Canari-
eyjar og Madeira.
Enn er eldfjall með lífi á Ilha
do Pico, sem er hæsta eyjan í
eyjagrúppunni, 2.133 m., og á
ílha do Faial eru nokkrir gígar,
og ölkelduvatn er þar víða.
Eyjan ílha de Sankta Maria er
mikið úr kalksteini, ösku og
hraungjalli. Þar er ströndin yfir-
leitt há og þar eru hraunhellar.
Sagt er að á landnámstímum eyj-
anna hafi þar verið skógur frá
fjalli að fjöru, en nú er þar lyng-
kjarr, líkt og hér, í háhlíðum, en
þar er annars liver blettur rækt-
aður og þar eru margar fagrar
ekrur. Gróðrartegundir eru flest-
ar evrópskar og taldar um 600.
Þar er líka fjölbreytt fuglalíf.
Túnafiskur er veiddur þar og
hvalastöð er á ílha do Faial. Aðal-
hafnir eru Ponta del Gata á íhla
de Sao Miguel og Horta á Ihla do
Faial.
Bændur rækta þarna aðallega
maís og baunir, einnig hveiti og
hrísgrjón, sykurreyr og sykurróf-
ur og allskonar ávexti og sykur-
ríkar kartöflur fyrir vínfram-
leiðsluna, ananas, grape, banana,
apricosur, te, kaffi, tóbak og hör,
svo nokkuð sé nefnt, og oft eru
þar 3 til 4 uppskerur á ýmsum
þessara tegunda. Þarna eru líka
tóbaks- og sykurverksmiðj ur. —
Mesti útflutningur þeirra er tó-
bak, baunir, áfengi, maís og naut-
gripir. Minjagripir fyrir ferða-
menn eru drjúg tekjulind, því
straumur ferðamanna er þangað
allt árið. Samgöngur eru reglu-
legar við England, Portúgal og
Ameríku, og þaðan er loftskeyta-
samband og símasamband við um-
heiminn. Loftskeytastöðin í Gufu-
nesi TFW var einu sinni í flug-
þjónustu-sambandi við Azoreyj-
ar er ég var þar árið 1948 og er
svo kannske enn.
Við Madeira erum viðaðmorgni
þess 17. marz um klukkan 11.20
þvert af Point do Pargo. Madeira
liggur um 35 sjómílur í vestur
frá vesturströnd Afríku. Er hún
há eyja með úrkulnuð eldfjöll.
Umgii't Gólfstraumnum, sem,
gefur henni mjög milt loftslag.
Þar er meðalhitinn 18 til 19 gráð-
ur á celsíus allt árið og sjórinn
er þar að meðaltali 17 til 18 gr.
á vetrum.
Þessi sólgilta og sígræna eyja
getur boðið upp á fjölbreyttar
blómaútstillingar og blóma-,
ávaxta- og grænmetismarkaði um
jólin.
íbúarnir eru taldir 280.000
manns. Höfuðborgin er Funchal,
sem telur um 100.000 íbúa er
eina hafnarborg eyjunnar. —
Sennilega er Madeira mest þekkt
191