Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1969, Blaðsíða 28

er nú svo komið að sjómenn hafa
greitt fiskleitartæki skipanna og
borga nú aukinn útgerðarkostnað.
Allar tryggingar skipanna hafa
þeir greitt í mörg ár og nú bætast
við afborganir og vextir af lán-
um til skipanna. Þrátt fyrir þetta
sjást þess engin merki, að Al-
þingi telji að sjómenn eigi skipin
eða hluta í þeim.
I.oikaraskaiHir «jí
skiillo j>araneín(l.
Fyrir tveimur árum skipaði
sj ávarútvegsmálaráðherra skut-
togaranefnd, sem gera skyldi til-
lögur um hvaða gerð af skuttog-
urum hentaði okkur bezt. Nefnd
þessi sem er undir forystu eins af
seðlabankastjórunum, virðist hafa
litið á það sem sitt hlutverk að
tefja málið. Hún virðist telja að
enginn af þeim skuttogurum, sem
nú veiða um öli heimsins höf,
henti íslendingum. En hún er
hinsvegar ennþá að láta teikna
togara, sem vonandi munu henta
okkur.
Á sama tíma og þessi leikara-
skapur hefur átt sér stað, hafa
valdamenn þjóðfélagsins ekki út-
vegað fé til að smíða togara fyr-
ir. Þeir hafa ekki heídur gert ráð-
stafanir til að skapa rekstrar-
grundvöll fyrir útgerð þeirra.
Hinsvegar hefur allt hugsanlegt
verið gert til að fá erlenda aðila
til að fjárfesta í fyrirtækjum hér
og mikið verið talað um að gera
landið að ferðamannalandi.
Fcrdamoiin «{* liiig lífskjiii*
á Islainli.
Það er góðra gjaida vert að
reyna að útvega tekjur af ferða-
mönnum eða gera tilraunir til að
fá fjölbreyttara atvinnulíf. En ef
svo er, eins og allt bendir til, að
skilyrði þess að erlend auðfyrir-
tæki vilji fjárfesta á íslandi, eða
ferðamenn eyða aurum sínum hér,
sé það, að kaupgjald og lífskjör
Islendinga fari niður á við, þá
hefur íslenzk alþýða ekki áhuga á
þeim viðskiptum.
En líískjörin á Islandi eru í
dag þannig, að ekki einungis
menntamenn, heldur einnig al-
þýða landsins, iðnaðarmenn,
verkamenn og sjómenn, eru farn-
ir í stórum stíl að leita sér at-
vinnu erlendis. Á Norðurlöndum
fá allir þessir menn minnst tvö-
falt hærri laun en á íslandi. Þetta
er mikil breyting frá því sem áð-
ur var, er útlendingar komu hing-
að í stórum stíl í atvinnuleit.
Eitt af þeim fyrirtækjum sem
Island á í sameign með erlendum
auðhring, er Kísilgúrverksmiðj an.
Á rekstri þessa fyrirtækis var
halli um 30 milljónir kr. á sl. ári,
hinn erlendi sameignaraðili sá
hins vegar einn um sölu fram-
leiðslunnar, og þess er hvergi get-
ið hve miklu hann tapaði á því.
Nú er ákveðið að stækka verk-
smiðjuna og er kostnaður íslands
í þeim framkvæmdum meiri en
kostar að smíða stóran verk-
smiðjutogara eða tvo til þrjá
skuttogara af minni gerð. Þeir
myndu skapa atvinnu fyrir miklu
fleiri Islendinga, og afurðir sem
þeir framleiddu gætum við sjálf-
ir annast sölu á; og teldi ég það
betri fjárfestingu fyrir ísland.
Með skynsamlegum stj órnar-
háttum verður að tryggja, að lífs-
kjör á Islandi séu það góð, að
ekki sé eftirsóknarvert fyrir al-
þýðumenn að sækja vinnu til ann-
arra landa.
Það þarf að byggja upp undir-
stöðuatvinnuveg okkar, sjávarút-
veginn þannig, að við séum með
samkeppnisfær skip á við útlend-
inga, ekki einungis síldveiðiflota,
heldur einnig minni báta og skut-
togara, bæði verksmiðjuskip, sem
veitt geta á fjarlægum miðum, og
smærri togara til veiða fyrir
frystihús landsins. Við þurfum
að geta selt alla okkar framleiðslu
og afurðir landsins sjálfir án að-
stoðar útlendra auðfyrirtækja. —
Nýtízku skip verða að vera raun-
veruleiki ef þáu eiga að afla
gjaldeyris fyrirþjóðarbúið.Teikn-
ingar einar duga ekki.
Við skulum muna að lífskjör
allra íslendinga eru háð því fyrst
og fremst í dag eins og ávallt áð-
ur, hvort vel eða illa aflist, hvort
við erum með samkeppnisfær skip
á við aðrar þjóðir, eða ekki.
Óskir og kröfur sjómanna eru
því þær áð stjórnarvöld landsins
hafi ávallt skilning á þessum mál-
um og sýni það í verki.
Svona skip láta fsraels- og Cananienn smíða fyrir sig, me.ðan íslenzkir ráðamenn fljóta
sofamli aft feigóarósi í sjávarúlvegstnálum.
206
VlKINGUR