Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1969, Blaðsíða 43

„HAMBORr
Stolt Hollendinga á heimshöf-
unum, hið 39,000 brúttó tonna
glæsiskip „Rotterdam“ leggst nú
ekki lengur að Wilhelmina-garð-
inum í Rotterdam höfn. Frá nóv-
emberbyrjun þessa árs á þessi
stjarna N-Atlantshafs sigling-
anna, að leggja úr höfn í New
York í skemmtisiglingu til Kara-
biska hafsins, með ríka skemmti-
ferðafélaga umhverfis hnöttinn.
Þegar skipið fór í jómfrúferð
sína 3. sept. 1959, voru Beatrix
krónprinsessa og H. G. Luns ut-
anríkisráðherra Hollands heið-
ursfarþegar um borð. Nú vilja
ekki einu sinni fótboltalið líta við
því að ferðast á skipsfjölum til
Ameríku. Nicolaas van der Vorm,
forstjóri „Holland-Amerika Linj-
skipafélagsins, hefur gert sér
ljósa þessa þróun, og sagt: „Vér
setjum upp ný segl í fyrirtæki
okkar.“
Aðrir fyrirsvarsmenn vestur
Evrópskra stórskipa fyrirtækja
beina nú einnig siglingum glæsi-
skipa sinna í skemmtiferðalög,
af ótta við minnkandi ferðalög
almennra farþega milli landa:
Fyrir 10 árum ferðaðist um 1
milljón manns yfir Atlantsliafið
með skipum. Árið 1967 voru það
aðeins 500,000 manns, en á sama
tíma 5,5 milljón manns með flug-
vélum yfir Atlantshaf eða rúm-
lega fimm sinnum fleii-i en árið
1958.
Um áraraðir töldu menn mögu-
legt að sigrast á samkeppni flug-
vélanna með því að byggja stærri
skip, sem þar með gætu veitt
ódýrari fargjöld.
Um 1950 stakk til dæmis
ameríski hótel milljónamæringur-
inn H. B. Cantor upp á því að
byggja tvö 90,000 tonna br. skip,
sem hvort um sig gæti flutt 6,000
VÍKINGUR
NÝJASTA SKEMMTIFERÐASKIP ÞJODVERJA
Dreguis úr farþegaflutninguin með skipuin yfir Atlantshaf.
farþega. Fjögurra daga sigling
yfir Atlantshaf átti að kosta að-
eins um 210 DM.
En Cantor fékk engar fjár-
hagslegar undirtektir undir hug-
mynd sína að 680 DM milljóna
áætlun sinni, og fyrirtækin héldu
áfram að byggja minni glæsiskip
sín, sem nú sigla inn skuldir á
ferðum sínum um N.-Atlantshaf-
ið.
Árið 1967 var ákveðið hjá
brezka skipafélaginu „Cunard
Steamship Company“ í Liverpool,
sem þó flytur flesta farþega yfir
N-Atlantshaf eða 170,000 manns
árlega, að takmarka að verulegu
leyti rekstur línuskipa sinna. Það
seldi tvö risaskip sín, stærstu far-
þegaskip veraldar, „Queen Mary“
(81,000 brt.) og „Queen Eliza-
beth“ (83,000 brt.), sem verður
lagt á þessu hausti.
Fyrir 30 árum voru þessi risa-
skip tákn um veldi Englands á
heimshöfunum. í lok síðari heims-
styrjaldar hrósaði Winston
Churchill þessum skipum fyrir
mikilvægi þeirra við hermanna-
flutninga, og þann þátt sem þau
þar með hefðu lagt fram til þess
að sigrast á Hitlers-æðinu.
En í rekstursreikningum árs-
ins 1966 vógu söguleg afrek ekki
upp á móti hinum rauðu tölum.
Hvort sem þau geta talist úrelt
eða ekki, var reksturskostnaður
„Queen Elizabeth“ 200,000 DM á
dag. En „Queen Mary“ rorrar nú
í Kalifornisku borginni Long
Beach sem hótelskip.
Skönmiu eftir að félagið seldi
Queen Mary“ seldi það einnig
minni skipin „Carinthia“, „Ca-
ronia‘ og „Sylvania“. Þau tvö
síðari höfðu þá nýlega verið end-
urbyggð fyrir mikið fé á þann
hátt að þau sameinuðu hvort
tveggja að vera farþegaflutninga-
skip og skemmtiferðaskip.
Þegar Sjómannasamband Bret-
lands mótmælti uppsögn 2,000
manna áhafnar „Queen Eliza-
beth“ lýsti Jim Jones yfirbryti
skipsins tómaferðum þess á þenn-
an hátt fyrir félögum sínurn:
„Það var að síðustu orðið eins og
draugaskip. Maður gat víða farið
221