Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1974, Qupperneq 1

EFNISYFIRLIT:
GuSm Jensson:
Sjómannastéttin.
Guðm. Kjærnested skiphena
kjörinn forseti F. F. S. t.
26. þing Farmanna- og fiski-
mannasambands Islands, setn-
ingarræða Guðm. Péturssonar
fráfarandi forseta.
Ilelgi IlallvarSsson:
Hin aldna kempa.
Karl B. Stefánsson:
Minning.
Lukkuriddarinn — þýtt.
Gunnar Magnússon frá Reynisdal:
Upphaf nýrrar húsagerðar
í Vík í Mýrdal.
/'ór Magnússon þjóSminjavörSur:
Gerum sjóminjasafn að
veruleika.
Kristján Kristjánsson:
Svar við grein um vökulög.
raBeðSS®?'-..
Hjálmar R. BárSarson:
Um öryggi loðnuveiðiskipa.
Fréttir frá APN
Frívaktin o. fl.
Forsíðumynd:
Höfnin á Húsavík.
Ljósmynd: Sn. Sn. jr.
SJÓMANNABLAÐIÐ
VÍKINGUR
Útgefandi: F. F. S. í.
Ritstjórar: Guðm. Jensson (áb.) og
Jónas Guðmundsson.
Ritnefnd: Guðm. Iíjærnested, Guðm.
Ibsen, Daníel B. Guðmundsson.
Varamenn: Ólafur Vignir Sigurðs-
son, Ásgrímur Björnsson, Jón Wium.
líitstjórn og afgreiðsla er að
Bárugötu 11, Reykjavík.
Utanáskrift:
Sjómannablaðið Víkingur,
Pósthólf 425, Reykjavík.
Sími 1 56 53
Prentað í ísafoldarprentsmiðju hf.
SÓJMANNABLAÐIÐ
VÍKINGUR
36. ÁRGANGUR — 1. TÖLUBLAÐ 1974
Guðmundur Jensson:
S JÓM ANN ASTÉTTIN
1 hinum gagnmerku þáttum
Gils Guðmundssonar alþm., Frá,
yztu nesjum II, eru Vestfirzkir
sagnaþættir.
Greinir þar m. a. frá æviatrið-
um sr. Stefáns Stephensens að
Holti í önundarfirði (1829—
1900).
Segja má að sr. Stefán hafi
verið „barinn til bókar“, því að
búskapur, sjósókn og önnur ver-
aldleg umsvif áttu hug hans all-
an. En einbeittum vilja foreldra
sinna varð hann að lúta.
Sr. Stefán mat manngildi
sóknarbarna sinna frekar eftir
hversu rniklir búhöldar og afla-
menn þeir reyndust, heldur en
kirkjurækni. í það minnsta
sluppu þeir allvel frá áminning-
um prests þótt kirkjusóknin væri
stopul.
Og vægilega tók klerkur á van-
kunnáttu sóknarbarna sinna í
kristnum fræðum, en mat sínu
meir þá pilta sem svöruðu vel og
skilmerkilega spurningum hans
um almenn skepnuhöld, gras-
sprettu og aflabrögð.
Tek ég mér bessaleyfi og birti
orðréttan kafla úr grein, sem
varpar skýru ljósi á lífsviðhorf
þessa dugnaðarklerks:
„Kristján Guðmundsson, síðar
bóndi á Kirkjubóli í Bjarnardal
í Önundarfirði, faðir Guðmund-
ar Inga skálds og þeirra syst-
kina, var mjög bráðþroska ung-
lingur. Vorið sem hann fermdist,
stundaði hann sjóróðra á Kálf-
eyri, o gátti því, erfi^jpjeð^ð
koma til spurnmga a sama tima
314753
og önnur fermingarbörn. Lét
klerkur sér það vel líka, enda
vissi hann að pilturinn var næm-
ur og prýðilega að sér. Bauð
hann Kristjáni því að koma til
yfirheyrslunnar hvenær sem
hann vildi og ætti hægt með.
Dag nokkurn, ekki löngu fyrir
hvítasunnu, fékk Kristján sig
lausan úr róðri og skrapp inn að
Holti til prófasts. Afli hafði
verið góður um tíma og því dró
Kristján það til síðustu stundar,
að fara til spurninganna.
Þegar hann kom heim að Holti,
var prófastur úti á engi og hélt
pilturinn rakleitt þangað. Próf-
asturinn tók hann tali og spurði
tíðinda. Kristján kvað gæftir og
aflabrögð á Kálfeyri með bezta
móti. Hefðu menn haft ágæta
hluti undanfarna daga, og væri
það ástæðan til þess, hve seint
hann kæmi til yfirheyrslu.
„Mikil ósköp eru að vita til
þín, drengur, að fara að hlaupa
frá þessum uppgripum“, mælti
prófastur. „Þú hefðir ekkert átt
að koma. En fyrst þú ert nú kom-
inn, þá er bezt að hlýða þér yfir
tíunda kaflann í kverinu.“
Kristján kunni fyrri hluta
kaflans reiprennandi og tók nú
að þylja. Þegar hann var kom-
inn fram í miðjan kafla, kom
maður aðvífandi með poka á
baki, og færði prófasti nýveiddan
rauðmaga. Var þá samstundis
úti allur áhugi guðsmannsins á
hinum kristnu fræðum.
Séra Stefán snýr sér að Krist-
jáni og segir: „Nú þarftu ekki
ISIANQS