Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1974, Qupperneq 7

kvæmt skoðun á búnaði veiði-
tækja um borð, um leið og veið-
arfæraskoðun er framkvæmd.
FriAun NÍlilurMlufiia
Þar sem fram hefur komið í
ályktunum fiskifræðinga, sem
byggðar eru á niðurstöðum rann-
sókna á stærð og vexti vorgots-
síldarstofnsins, að þrátt fyrir
sýnileg áhrif friðunar undanfar-
in ár, sé stofninn enn svo lítill að
mjög óráðlegt sé að heimila
nokkrar veiðar næstu tvö árin
a. m. k. Samþykkir 26. þing F.F.
S.Í., haldið í Reykjavík í desem-
ber 1973, að skora á alla þá aðila,
sem hagsmuna eiga að gæta, að
standa einhuga saman um friðun
síldarstofnanna þar til þeir hafa
náð þeii’ri stærð, að arðvænlegar
veiðar geti hafizt, án þess að
stofnunum sé háski búinn.
í þessu sambandi vill þingið
minna á, að stofn sumargotssíld-
arinnar er enn í svo algjöru lág-
marki, að óvíst er hvort takast
má með friðun að bjarga þeim
stofni frá aldauða, nema jafn-
framt verði gætt ýtrustu vernd-
unar á þeim svæðum sem síldin
hrygnir á.
Takist hins vegar með sam-
stilltum aðgerðum fiskifræðinga
og fiskimanna að stuðla að vexti
þessara stofna, sem segja má að
séu staðbundnir innan íslenzkrar
fiskveiðilögsögu, þá er okkur,
ekki einasta heiðurinn af, heldur
mun þjóðin í framtíðinni eiga í
þeim þá uppsprettu gulls, sem
hún fær notið um langa framtíð,
ef skynsamlega er að veiðunum
staðið.
Jafnframt vill þingið benda á
þá hættu sem humarstofninum er
búin, ef ekki verður gripið til
frekari aðgerða til verndunar
honum en þeirra, sem gerðar
voru fyrir síðustu humai'vertíð.
Telur þingið, að jafnframt því
að takmarka heildarafla beri að
takmarka fjölda og stærð þeirra
skipa, sem humarveiðar stunda.
HIN ALDNA
KEMPA -
Hannes Friðsteinsson,
skipherra, áttræður
Ef ókunnugur kemur inn í
Þórshamar, þar sem ýmsar
nefndir Alþingis starfa, rekast
þeir strax á myndarlegan eldri
mann, þéttan á velli og þéttan í
lund og snöggann í hreyfingum.
Þessi maður er Hannes Frið-
steinsson, þingvörður, sem í
hálfa öld sigldi á togurum og
varðskipum þar sem hann gekk
metorðatröppurnar upp í brúna.
Og fáir munu trúa því að þessi
kviki maður muni verða áttræð-
ur í byrjun næsta árs.
Þann 3. janúar árið 1894 var
SA-stormur og rigning í Reykja-
vík. Veðrið og rigningin buldi á
húsum Reykvíkinga, en eitt af
þeim var Valgarðsbær þar sem
rigningin tróð sér inn um glugga
og myndaði polla á gólfinu. Þenn-
an dag og í þessum bæ fæddist
Hannes Friðsteinsson. Foreldrar
hans voru hjónin Friðsteinn
Guðmundsson stýrimaður og
Ástríður Hannesdóttir. Faðir
Hannesar var frá Vestmanna-
eyjum, sonur Jóns vinnumanns í
Fagurlyst, en móðir hans var
Reykvíkingur, dóttir Hannesar
pósts á Grund.
Valgarðsbær var þar sem
Grundarstígurinn er og þar eign-
uðust foreldrar Hannesar 7 börn,
3 drengi og 4 dætur. Árið 1902
byggðu þau hjónin hús á lóð
þein'i sem f.vlgdi Valgarðsbæ.
Það hús var seinna flutt í burtu,
en það hús sem síðar var byggt á
grunni þess er nú Grundarstíg-
ur 17.
Árið 1904 dó faðir Hannesar
og stóð þá móðir hans ein uppi
með 7 börn. Börnin urðu því ung
að taka til höndunum og þannig
var með Hannes því 10 ára gam-
all fer hann til sjós á kútter Agn-
esi Turnbull frá Reykjavík, en
þar var þá skipstjóri Árni Hann-
esson móðurbróðir Hannesar.
Þeir fóru á ,,skak“ eins og þá
var altítt. Hannes var ráðinn
„yfirskips", eins og það var kall-
að. en það þýddi að hann átti all-
an fisk sem hann dró. Á skútunni
var hann í einn og hálfan mánuð
og þó ungur væri var hann ekki
lægstur með þénustuna. Hannes
hefur aldrei þurft að kvarta um
sjóveiki á sinni sjómennskuævi.
En á skútunni komst hann að-
eins í snertingu við sjóveikina.
Þeir voru í vonzku veðri og
Hannes niðrí káettu að borða
þegar hann fann skyndilega til
flökurleika. Hann skellti sér upp
í kappadyrnar og ældi öllum
matnum út á þilfarið, en sjórinn
sá um að skola því í burtu jafn-
óðum. Þegar hann kom aftur nið-
ur í káettuna sagði móðurbróðir
hans við hann. — Hvað varst þú
að gera upp í kappa frændi? Og
Hannes svaraði að bragði. — Ég
VÍKINGUR
7