Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1984, Blaðsíða 30

Sigurður Jónsson og Karl Gunnarsson taka sýni í fjörunni.
Numið staðar við stærsta gróðurreitinn á Surtsey. R/S Árni Friðriks-
son í baksýn. F.v. Björgvin Arngrímsson, Sigurður Jónsson, Kristinn
Guðmundsson og Karl Gunnarsson.
Það vekur
talsverða athygli
að í hverjum
leiðangri, sem
farinn er, finnast
nokkrar nýjar
tegundir, aðallega
einærar.
Víkingur 30
unar seinna. Þegar þetta er skrifað var ekki
búið að vinna úr dyralífsprufunum, en þó er
hægt að segja að dálítið fannst af nýjum teg-
undum, sem ekki hafa fundistáðurvið eyna, en
einnig vantaði nokkrar tegundir, sem fundist
höfðu í fyrri ferðum.
Sigurður Jónsson og Karl Gunnarsson sáu
um rannsóknir á gróðrinum. Niðurstaða þeirra
rannsókna var í stuttu máli sú að í heild hefur
gróðurfarinu farið hnignandi við eyna síðan
1980. Erfitt er að segja til um hvers vegna, en
líklegasta skýringin mun vera sú að síl
brotnar úr eynni, sérstaklega að sunnanverðu,
grjótið molnar niður og verður að sandi í mikl-
um hafáttum, síðan berst sandurinn með
straumi og ölduhreyfingu umhverfis eyna og
hreinlega þvær gróður, sem kannski er kominn
vel á veg, í burt. Sem dæmi má nefna að á
stað, þar sem kominn var talsverður þara-
skógur á grýttum botni fyrir 4 árum, er nú ein-
göngu sandur. Svipuð áhrif hefur þessi sand-
burður á dýralífið, sérstaklega skeljar og
hrúðurkarla.
Aðaleinkenni gróðurfarsins við eyna er að
Hér er Karl Gunnarsson að athuga köfunartöflu með köfurunum. Innfæddur Surtseyingur (svartbaksungi).
Y'