Sjómannablaðið Víkingur

Árgangur

Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1984, Blaðsíða 38

Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1984, Blaðsíða 38
Ingólfur Möller skipstjóri. Þið eruð úti á sjó í vitlausu veðri. Veðrið er svo vit- laust að það er ekkert hægt að gera. Hvað ætlið þið þá að gera? Ætli sé ekki best að fara til kojs. Víkingur 38 Skólaslit... Það er löng leið f rá íslandi til himnaríkis Ég hef leyfi skólastjórans til aö beita uppi um stund og huga að haldinni leið. í Gullna hliðinu lætur Davíð kerlinguna segja við Lykla-Pétur, þá er hún reynir að sannfæra hann um aö óhætt væri að hleypa Jóni inn. „Hann Jón minn mundi áreiðanlega kunna vel við sig í Himnaríki." Kerlingin sagði einnig: „Það er löng leiö frá íslandi til Himnarík- is.“ Ágæta samkoma, það er löng leið frá Stýrimanna- skólanum við enda Stýri- mannastigs og 50 árum síð- ar til þessara háu sala. Eina tækniundriö. Gamli skólinn svaraöi sjálf- sagt til sins tima og ég held að hann hafi farið vel með okkur. Seinni vetur okkar i skólan- um, vorum við i súöarherbergi i suöurenda hússins. I þessu súöarherbergi var eina tækniundur skólans: Radiómiöunarstöð. Tækjaeign skólans á þeim dögum var ekki fjölskrúðug. Upp má telja: Segulkompás, sextanta- og miðunarstööina. Púnktum og basta. Sá á nóg sér nægja lætur, segir máltækið. Fyrsta skipið sem ég var stýrimaður á 1935 haföi 3 segulkompása og sjóúr. Sextantana áttu menn sjálfir. Aftur á bátadekki á poopn- um var lóðmerki. Járnrúlla i statífi og á rúllunni voru ca. 400 faðmar af örmjóum vír sem merktur var á 50 faöma bili. I virinn var hengt ca. 8 kilóa lóð, væri von um botn. Þá var sett margarin i þartilgerða rauf neðan i lóðinu. Við landtöku við suður Is- land þegar skyggni var lélegt var byrjað á að slaka út 200 föðmum. Væri enginn botn, þá varvirinn undinn inn á járnrúll- una aftur. Auðvitað þurfti að stööva skipiö á meöan þessi athöfn fór fram. Talsverðar tafir gátu orðið af þessum lóöningum. Ekki voru önnur siglingatæki. Vorið 1935 kom radiomið- unarstöð i skipið. Þötti mönn- um þá sem þeir heföu himin höndum tekið. Það sem skilur á milli lífs og dauöa Ég er nýkominn úr skemmti- siglingu með vel búnu skipi. Þar er aldrei kveikt á berg- málsdýptarmæli né miöunar- stöð. Gerfitunglatækið gefur ná- kvæma staðsetningu tugum sinnum á sólarhring. Tvær ratsjár voru i skipinu og voru þær dyggilega notaðar. Gerfitunglatækið var eina siglingatækið sem ég hafði ekki kynnst áður. Veðurkorta- móttakarinn þótti mér stór- kostlegt tæki. Vissulega getur hann forðað frá margri keld- unni. Tækin verða æ fullkomnari, en til þess að þau komi að notum þarf kunnátu. Á náms- kynningu Stýrimannaskólans i vor, kom glöggt fram hve mik- il rækt er lögð við kennslu i notkun og meðferð hinna ýmsu tækja. Við skulum þó ávalt hafa i huga að árvekni og eftirtekt eru þær eigindir sem geta skil- iðámillilifs og dauða. Ætli sé ekki best að faratil kojs. Ferðaminningar Svein- bjarnar Egilssonar hafa að undanförnu veriö lesnar í út- varpið. Þessi sami Sveinbjörn Egilsson kenndi okkur skóla- bræðrunum lag sem kallað var sjómennska. Sveinbjörn elskaði segl- skipin og sagðist þess full viss að þau ættu eftir að riöja sér til rúms að nýju. Hver veit, vind- orkan er ódýr. Eitt sinn var þaö i tima að Sveinþjörn sagði eitthvað á þessa leið: Þið eruð úti á sjó i vitlausu veðri. Veðrið er svo vitlaust að það er ekkert hægt að gera. Hvaö ætlið þiö þá að gera? Dauðaþögn var i stof- unni. Sveinþjörn gekk eftir svari. „Ætli sé ekki best að fara til kojs“, sagði einn. Sveinbirni líkaöi svariö stór illa. Sveinbjörn lagði sig áreiö- anlega fram um að verða okk- ur ungu mönnunum að sem mestu liði. Aö gefa skipinu hluta af sjálfum sér. Þessi viöamikla spurning var flóknari en svo aö við nem- endurnirættum svar við henni. Árum seinna tel ég mig hafa fundiðsvarið: Þegar veðrið er svo vitlaust að ekkert er hægt að gera, þá verður maður að reyna að gefa skipinu hluta af sjálfum sér. Hluta af sál sinni. Reyna aö færa skilningarvitin frá sjálfum sér yfir til skipsins til þess að hjálpa þvi til að verjast áföllum. Þetta kann nú aö þykja kynleg speki, en þaö er nú
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Sjómannablaðið Víkingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.