Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1991, Page 45

Smásaga
ur af göflunum þegar hann sér Skipiö. HANN er
aö koma, HANN eraö koma, ýlfrar hundurinn. Ég
er sannfærð. Hundurinn er ástfangnari af HON-
UM en ég, nú eða þakkiátari eiganda sínum en
ég. Ég reyni aö róa hundinn í iaumi, brosi í allar
áttir, ég get ekki látið þær sjá hvað HANN á
óþekkan hund, þær hijóta að hugsa: Á HANN
svona lata konu? Nennir hún ekki að siða hund-
inn HANS. Eða hvað hugsa þær? Nú, ef þær
hugsa ekki, þá hljóta ÞEiR að hugsa það. ÞEIR
horfa í land, og skoða hverjir eru í hvaða bíl.
HANN vinkar, ég vinka, HANN kemur fyrstur frá
borði, eins og skipstjóra sæmir.
HANN kyssir mig. Sæl elskan.
Ég kyssi HANN. Ástin mín, það er svo gott að fá
þig heim. Ég var að hugsa um svolítið rómantískt
kvöid fyrir okkur, bara við tvö í kotinu, ég plata
mömmu til að taka hálfunglingana með sér heim
°g geyma þá þar í nótt.
En gaman, segir HANN. HANN er þreyttur,
svolítið slæptur. Þetta er búinn að vera leiðinda-
túr, langar siglingar, ekkert lens, allan tímann á
móti hjá HONUM. Já, elskan, mamma er heima.
Ég læt hana taka hálfungana, bara strax og við
komum heim. Hundurinn stekkur á HÚSBÓNDA
sinn, sleikir HANN, vælirog ýlfrar. Hreinu buxurn-
ar HANS verða skítugar, hundurinn fékk að
hlaupa í garðinum áður en við fórum, hann er
forugurálöppunum. Svona, hundur, vertugóður.
Hundurinn hoppar meira, traðkar á HONUM. Ég
þríf í hundinn, rólegur góði, rólegur. Hann róast
svolítið, en vælir.
Loksins heima. Enyndislegt, heil helgi bara við
tvö. Börnin hamast, væla, þú lofaðirað taka okkur
með, þúsveikstokkur. ís og nammiþaggarniðurí
þeim. Steikin i ofninn, einn ískaldan bjór.
Síminn hringir. Já, blessaður. Jú, þetta er
HANN. Nei, vinur, þú ert ekkert að trufla. Hvað
segirðu, í kvöld?Já, það eralltílagi, það erekkert
sem liggur fyrir hvort eð er. Jú, jú, krakkarnir
verða ekki heima, bara við tvö. Jú, jú. blessaður
komdu bara. Já, við sjáumst, bless.
Ég var að hugsa
um svolítið
rómantískt kvöld
fyrir okkur, bara
við tvö í kotinu. . .
VÍKINGUR 45