Náttúrufræðingurinn - 1931, Qupperneq 28

170
NÁTTtTRUFR.
lega efnasamsetning-u sjávarins, og fann í honum eftirfarandi
frumefni: súrefni, vetni (eða vatnsefni), klór, bróm, jod, flúor„
brennistein, fosfór, köfnunarefni, kolefni, kísil (eða silicium), bór„
silfur, bly, zink, kóbolt, nikkel, járn, mangan aluminíum, magnium,.
caicíum, strontíum, baríum, natríum og kalíum. Eru sum af
þessum efnum bundin í vatni sjávarins (vetni og súrefni), sum
í þeim efnasamböndum, sem talin eru hér á undan, en sum í enn
öðrum samböndum. — Til viðbótar hafa menn síðar fundið:
arsen, lithíum, cæsíum, rubidíum og yull, uppleyst í sjó, og er
talið líklegt, að flest önnur frumefni séu til í sjó, að eins í svo.
litlum mæli, að torvelt muni vera að finna þau.
ftarlegar rannsóknir á gullmagni sjávarins gerði Liversidge
próf. við háskólann í Sidney í Ástralíu. Til rannsóknanna tók
hann marga lítra af sjó við strendur New South Wales. Lét hann
sjóinn gufa upp, og hafði áður blandað í hann tinkloryd SnCL).
Leifarnar, sem eftir urðu, þurkaði hann rækilega og bræddi þær
saman við blý. tJr þessari sambræðslu náði hann gullinu, eins og
venjulegt er, með því að fá blýið til að gufa upp (,,Afdrifning“)
Samkvæmt þessum rannsóknum reyndist gullmagn sjávarins sem
svaraði frá tæpum 2 gr. upp að 3% gr. (1.9439 gr. — 3.8879) í
1000 kg. sjávar. Samkvæmt því ættu 130—260 smálestir af gulli
að vera í einni teningsmílu (enskri) af sjó. En gullframleiðslan
í heiminum á ári, er talin um 600 smálestir, eða um það hálfur
farmur á „Gullfoss“ eða „Goðafoss“.
Eigi er talið mögulegt að notfæra sér þetta gull í sjónum,
eða nema það, svo hagur sé að, enda þótt önnur gagnleg efni
ynnust um leið, t. d. matarsalt, bróm, joð o. fl.
G. G. B.
Flöskttpósttír í Vestmannaeyíam.
Lengi fram eftir öldinni sem leið, voru Vestmanneyingar
nokkuð einangraðir og strjálar póstferðir og samgöngur milli
eyjanna og meginlandsins. En þar dvöldu margir menn, úr Land-
eyjum og öðrum sveitum Suðurlands, á vertíðum og stunduðu
sjóróðra. Bæði þeir og heimamenn í eyjunum, þurftu oft að koma
bréfum eða orðsendingum til lands. Varð oft bið á því, að ferðir
féllu til að koma bréfunum áleiðis. l>að mun hafa verið um 1870,
að menn byrjuðu á því, að nota flöskur til að fleyta bréfum úr-