Náttúrufræðingurinn - 1960, Qupperneq 9

NÁTTÚRUFRÆÐINGU RI N N
3
í
Hreindýrin í Arnárfelli. Taríar, tveggja og þriggja vetra.
Ljósm.: Matthías Einarsson.
ekki eingöngu kennt um fall dýranna. Og mætti þess vegna enn
reyna að koma á fót hreindýrahjörðum í öðrunr landshlutum.
íslenzku hreindýrin og lifnaðarhættir þeirra eru raunar merki-
legt viðfangsefni til rannsóknar. Er álit sumra, að íslenzki stofninn
sé að ýmsu leyti orðinn frábrugðinn hinum upphaflegu norsku
fjallahreinum, einkum livað viðvíkur hornastærð og lögun. Einn-
ig bendir margt til þess, að fæða íslenzku dýranna sé nokkur önn-
ur en hjá dýrunum erlendis. Fróðlegt væri að geta gert samanburð
á þessum sem öðrum þáttum í lifnaðarháttum og útliti hreindýr-
anna.
í þessu sambandi vil ég geta nokkurra athugana, sem við Stefán
Aðalsteinsson, búfjárfræðingur, gerðum haustið 1959, er við ferð-
uðumst um lireindýraslóðir á Fljótsdalsöræfum.
Athugað var beitiland dýranna með það fyrir augum að kanna
gróðurfarið og leitast við að mæla jrann afrakstur af ákveðnu jurta-
samfélagi, senr álíta mætti, að dýrin lifðu á. Dýrin virtust um þetta
leyti (seinni hluta septembermánaðar) halda sig á þurrlendis rind-
um og rökunr flesjum nreðfranr ánr og lækjunr. Voru þessi svæði