Náttúrufræðingurinn - 1960, Side 43

NÁTTÚRU F R Æ ÐIN GU RIN N
35
í Mið-Síberíu liafa einu sinni náð miklu lengra norður en nú. í
maga sumra loðfíla hefur fundizt mikið af barri og laufi af víði,
birki o. fl. norrænum trjám. Virðast dýrin hafa etið þetta að vetr-
arlagi. Hafa kannske haldið sig í skóglcndi á veturna og notið þar
skjóls. Rússneski vísindamaðurinn E. N. Pavlovsky rannsakaði árið
1948 loðfílshræ á bökkum Mamontova-fljótsins á Taimyrskaga.
Hjá dýrinu fundust greinar af víði og birki. Nú vex víðir ekki fyrr
en 500 enskum mílum sunnar, svo þarna hefur verið mun hlýrra á
dögum loðfílsins. Hyggur Pavlovsky, að þá hafi helmingur héraðs-
ins verið vaxinn skógi og mýragróðri. Mun álit margra rússneskra
vísindamanna eittlivað á þessa leið: „Loðfíllinn liefur ekki verið
regiulegt heimsskautadýr. Veðráttan á svæðunum þar sem hann
finnst nú frosinn, var fyrrum mun hlýrri og skógur óx miklu lengra
norður en nú. Líklegt er að loðfíllinn Iiafi reikað langt norður á
bóginn á vorin og sumrin, þegar þar varð gott til beitar. Á veturna
hlýtur liann að hafa liaft næga beit í hinum endalausu skógar-
flæmum Síberíu. Þegar skógurinn hvarf norðan til, hefur sennilega
líka verið úti um loðfílinn á þeirn slóðum." B. Heuvelmans bæt-
ir við: „Getur ekki vel Imgsast, að loðfílar lifi enn í skóglendum
Síberíu? Þessi skógarflæmi (Taiga) eru heil veröld, nær 3 milljón
fermílur, eða meira en 30 sinnum stærri en Bretlandseyjar. Mikið
af þessu geysilega flæmi er lítt eða ekki rannsakað. Heilar hjarðir
villidýra geta auðveldlega leynzt þar. Og sagnir ganga um gríðar-
stór, ókennd dýr á þeim slóðum.“
Eftir fund loðfílsins 1948, sem áður er getið, gerðu Rússar út
rannsóknarleiðangur af því tilefni og ekki norður á freðmýrarnar,
heldur í skógana við Ob-flóann, en þar hafa gengið sögur af óþekkt-
um, stórurn dýrum. Aðeins rannsóknir geta skorið úr þessunr mál-
um til fulls.
Heimildarit: Aðallega Bernard Heuvelmans: On the Track oj Unknown
Animals. London 1958.