Náttúrufræðingurinn - 1962, Síða 32

22
NÁTTÚRUFRÆÐINGU R I NN
að álykta, að hann hafi borizt hingað með barrviðarfræi eða -plönt-
um.
Talinn mjög góður matsveppur erlendis, enda á suraum málurn
kallaður smjörsveppur, sem mun benda til gæða hans.
Lerkisveppur Boletus elegans Fr. (samnefni: B. Grevillei)
Hatturinn 5—12 cm á br., gulur, gulrauður eða gullgulur, breið-
hvelfdur, slímugur. Pípu-
lagið brennisteinsgult, oft
dálítið niðurvaxið á stafinn
(niðurstafa). Stafurinn gul-
brúnn eða rauðgulur, með
meira eða minna greinileg-
um hring.
Vex í sambandi við lerki-
tré. Fallegur og áberandi
sveppur og góður mat-
sveppur.
Fyrst fundinn á Ha!l-
ormsstað 1935, af Christian-
sen. Er nú víðast hvar þar,
sem lerki hefur verið plant-
að. Um liann er það sama
aö segja og um furusveppinn, að hann er vafalaust innfluttur meö
barrviðarplön tum.
Ætilubbi Boletus edulis Bull.
Stórvaxin tegund (10— 15 (20) cm). Hatturinn hvelfdur, ljós- eða
dökkbrúnn, þykk- og þéttholda. Pípulagið gult (sítrónuguft); hvítt
á mjög ungum eintökum, en grængult á gömlum, lausstafa. Hatt-
iioldið hvítleitt, með rósrauðum blæ, sem kemur einkum fram, ef
það er sært. Stafurinn þykkur og þéttur, oft íboginn, með sérkenni-
legu netlaga munstri. Er munstrið hvítt og skilur sig vel frá gul-
leitum grunni stafsins. Einkum er þetta munstur áberandi efst,
upp við hattinn. Sveppurinn minnir að vaxtarlagi og hattlit á kúa-
lubbann, en er auðþekktur frá honum á gula pípulaginu, svo og
netmunstrinu.
Sveppur þessi fannst fyrst af iiöfundi þessarar greinar, sumarið
2. mynd. Lerkisveppur (% náttúrleg stærð).