Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1962, Blaðsíða 36

Náttúrufræðingurinn - 1962, Blaðsíða 36
26 NÁTTÚRUFRÆÐIN G U R I N N veðrað og étið land, verður oft Ijóst, að það er að minnsta kosti miklu lengra síðan jökull þakti það land en ísrákuðu svæðin í grennd. Eitt þeirra svæða, þar sem útbreiðsla jurta hefur þótt benda til íslausra skika, er Eyjafjörður utanverður. Á árunum upp úr 1940 kannaði ég hér útbreiðslu jökulmenja og kortið á 1. mynd er tekið úr ritgerð um þær rannsóknir (1). Af hinum auðkenndu stöðum, svo og af punktalínum, má greina afstöðuna til nútíma lands. Dökku svæðin eru þau, sem staðið hafa upp úr jöklum, þar finn- ast engar menjar jökulþekju. Úti við Kaldbak náði mesti jökull, sem rann norður Eyjafjörð, og merki sjást eftir, 500 m upp fyrir núverandi sjávarmái. Ofan við þau mörk voru hlíðar Kaldbaks að mestu auðar og hefði nokk- ur gróður átt að geta þrifizt þar. Enn athyglisverðara er þó, að jöklar, sem gengu út Leirdalsheiði og Bakkadal í Fjörðum, voru orðnir svo þunnir nyrzt, að hinn lági Þorgeirshöfði (mesta hæð 211 m) hélzt íslaus á milli þeirra. Þarna var þá láglendur skiki, um 4 km2 að stærð, sem verið hefur auður og vafalítið gróinn. Auk þess hefur vafalaust verið autt þurrt svæði norður af honum, vegna þess að sjór hefur staðið þarna að minnsta kosti 50 m og líklega allt að 100 m neðar en i dag miðað við landið. Á Þorgeirshöfða lifði fjallabrúða af síðustu ísöld, eins og álykta má af því, að hún er mikið útbreidd á þessum höfða, en ófundin á tugkílómetra svæði þar í kring, samkvæmt upplýsingum frá Ingi- mar Óskarssyni grasafræðingi. Auk þeirra svæða, er ég gat um, hefur mikið fjalllendi staðið upp úr jöklum á þessu svæði, eins og kortið gefur til kynna, og á einum slíkum skika við Svarfaðardal liefur Ingimar fundið fjalla- brúðuna einangraða. (Á svæðinu norðan Ólafsfjarðar liefur fjöldi toppa og rinda staðið upp úr jöklum, þótt það sé ekki sérstaklega sýnt á kortinu.) Athuganirnar á Kaldbak og Þorgeirshöfða sýna, að svæðin liafa örugglega verið íslaus á síðustu ísöld, þ. e. Wurm-ísöldinni, og nær þá gróðursagan þarna að minnsta kosti yfir 100.000 ár. Hitt er erfiðara að færa sönnur á, að svæðin hafi einnig verið íslaus á fyrri ísöldum. Ég tel þó sterk rök hníga að því, að svo hafi verið, þótt það verði ekki rætt frekar hér. Annað svæði á landinu, þar sem reiknað hefur verið með íslaus-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.