Náttúrufræðingurinn - 1937, Qupperneq 31

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 107
iiiimiiiimiiiimiiiiimimmuiiimiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiimimiiiiiimiiiiiimiiiiiimiimimiiimiuiiiiiiimiiiiimiiiiiimiiiiiii
um-blöndur á hinn margvíslegasta hátt, og enginn getur séð fram
úr því nú, að hve miklum notum það kann að koma manninum
framvegis. Á. F.
Hvernig dýrin drepa.
I „Naturen“ er þess getið (1937, bls. 63), að hauk hafi borið
að garði Gjölga-skóla í Stjörna, Suður-Þrændalögum í Noregi,
þar sem starrar höfðu komið sér fyrir í „starra-kassa“, sem gerð-
ur hafði verið handa þeim við skólann, eins og títt er víða erlend-
is. Það skipti engum togum, að haukurinn hremmdi einn af störr-
unum, flaug með hann út í læk, sem þar var í nánd, og hélt hon-
um niðri í, þangað til fólk kom þangað og skakkaði leikinn. Hauk-
urinn slapp þá bráð sinni og flaug til skógar, en starrinn komst
lífs af — í það sinn. Á. F.
Silungamerldngar í Póllandi.
Pólski vísindamaðurinn Zarnecki merkti 196 silunga árið 1933
og 1798 árið 1934 í ánni Wisloka, sem rennur í Vistula. Merking-
arnar voru gerðar langt frá sjó, en eigi er mér kunnugt, um hvaða
tegund silungs hefir verið að ræða. Því miður endurveiddust að-
eins fáir af hinum merktu silungum, eða 3 frá fyrri merkingunni,
en 47 frá þeirri síðari. Það kom þó í ljós, að silungarnir voru að
meðaltali röska 173 daga (173,3) á leiðinni til sjávar, og höfðu
jafnaðarlega farið 5,8 km. á sólarhring. Merkasti árangur til-
raunanna var þó það, að þegar silungarnir komu í sjóinn, fylgdu
þeir rennsli árinnar langa leið burt frá ósnum, en þannig hagar
til, að vatnið úr ánni tekur stefnu hér um bil meðfram strönd-
inni, en ekki til hafs. Eigi verður úr því skorið af hvaða ástæð-
um fiskarnir hafa fylgt straumnum. Á. F.