Náttúrufræðingurinn - 1949, Blaðsíða 6

148
NATTURUFRÆfiINGURINN
Mynd 1.
hitinn iækkað, ef mælingar liefðu náðst þaðan, og þá var fengið full-
komið samræmi við mælingar Bartlis. En eins og mælingar Þorbjarn-
ar liggja fyrir, sýna þær ekki þessa lækkun, og því verður að gera ráð
fyrir, að meðalliitinn haldist óbreyttur, er neðar dregur. Ætla má
þá, að svo sem 125° heitt vatn streymi upp hverapípuna neðst, en
fari að kólna, er það kemur í 18 nietra dýpi. En hvað veldur þá hin-
um snöggu umskiptum, sem verða þá er hveravatnið er komið upp í
14 metra dýpi? Ekki er vitað um neinn þrösktdd þar á vegi vatnsins.
Og jafnvel þótt óreglan á línuriti meðalhitans AA á þessum stað sé
útskýrð sem tilfallandi skekkja, Jrá eru jafnmikil vandræði á Jrví að
útskýra Jrað, hvers vegna hveravatnið kólnar svo mikið, sent línuritið
sýnir á milli 11 og 8 metra dýpis. Hér getur ekki verið um tilfallandi
skekkju að ræða, Jtví að bæði línuritin eru hér samhljóða. Ef litið er
Jtannig á mælingar Þorbjarnar, leiða þær að sömu ályktun og mæl
ingar Barths, að heitt vatn berist inn í hverapípuna um miðbik
hennar úr ldiðargöngum, þegar hveraskálin er full af vatni. Og
ennþá ljósara og ákveðnara verður þetta, Jtegar litið er á 2. mynd í