Náttúrufræðingurinn - 1949, Blaðsíða 36

178
NÁTTÚRUFR/EfilNGlIRINN
á hálu borði. Sumar liæstu fellingarnar duttu út af aftur, ýmist
áfranr eða aftur á bak, aðrar þjöppuðust fast saman, svo að hver
studdi aðra. Þarna voru hraunreipi að myndast. Um 10 m neðan
við upptök kvikunnar sást engin hreyfing framar á hrauninu. Þar
var nú kominn helluhraunsblettur með stórgervum hraunreipum,
en svo heitur, að lýsti af rauðri glóð úr hverri smáholu. Enn neðar
(utan við takmörk grunnmyndarinnar) tók við úlið apalhraun með
2. mynd. Þversneið af sömu vök sem á 1. niynd. Sjá texta.
stórgrýtishrúgum og dröngum. Það virtist harðstorkið og hreyfingar-
laust á yfirborði, en of heitt, til að ég áræddi út á það. Þó að kvika
streymdi stöðugt úr vökinni til hins hálfstorknaða helluhraunspolls,
hækkaði ekkert í honum. Al' ]rví var ljóst, að kvikustraumurinn
smaug aftur niður í hraunið og rann neðanjarðar í hinu heita
apalhrauni.
í slíkri vök gafst óvenju gott tækifæri til að kanna, livernig hraun-
kvika úr Heklu væri viðkomu. En því miður hafði ég ekki önnur
tæki til að þreifa fyrir mér en skíðastaf, sem ég liafði tekið af kringl-
una. Hann var bambusprik með járnbroddi og járnliólk um neðri
endann, en annars staðar með þykkri lakkhúð. Ég stakk stafnum
hvað eftir annað í kvikuna og rak liann allt að 55 cm niður í hana.
I hvert skipti kviknaði í honum, og því gat ég aðeins Iialdið honum
niðri örstutta stund, aðeins fáeinar sekúndur. En þótt hann logaði