Náttúrufræðingurinn - 1950, Side 44

NÁTTÚRUFRÆBINGURINN
106
ingatölur. En þá kom út annað ritverk um frumufræði varablóma.
Það birtu þeir í félagi Guðni og E. Floto 1947 og nefndu „Studier
over Nepeta Mussinii hort.“. Þar var þáttur Guðna sá, að sanna með
frumufræðilegum rökum kynblendingseðli N. pseudomussinii.
Sumarið 1947 tók Guðni þátt í grasafræðileiðangri til Vestur-
Grænlands. Þaðan Jiafði hann meðferðis stórt grasasafn handa Nátt-
úrugripasafninu í Reykjavík, enda var honum-þá ljóst, að fyrir þá
stofnun mundi hann eiga eftir að starfa, og Guðni hafði jaf'nan
mikinn áhuga á framtíðarhlutverki sínu fyrir ættjörðina. Hann gerði
áætlanir um tilhögun fyrirhugaðs grasasafns í Reykjavík og heim-
sótti ýmis söfn í Noregi og Svíþjóð til að leita hinna beztu ráða.
Þann stutta tíma, er honum lilotnaðist að vera forstöðumaður
safns, varð hann að vinna í miklum þrengslum. En nýtt húsnæði var
útvegað. Hann var sjálfur önnum kafinn við flutningana, þegar
dauðann bar óvænt að.
Þrátt fyrir grasafræðistörfin gaf Guðni sér tínra til að vinna að
félagsmálum, sem hann hafði mikinn áhuga á. Hann tók ötullega
þátt í samkvæmislíli í Kaupmannahöfn og var lengi gjaldkeri og
síðar formaður í íslenzka stúdentafélaginu þar.
Skömmu eftir prófið fluttist hann á Borchs Kollegium og var þar
brátt kjörinn inspector collegii og gegndi því starfi síðan, meðan
liann bjó þar. Yfirumsjónarmaður (efor) þessa kandídataheimilis,
prófessor J. Nprregaard, mat mikils háttvísi Guðna og stjórnarhæfi-
leika, ekki sízt á hernámsárunum, er aðvífandi vandamál veittu
rektor ærið að starfa.
Guðni samdi sig óvenjulega vel að dönsku umhverfi, og var hon-
um samt alltaf ljóst, að hann mundi fyrr eða síðar hverfa aftur heim
til íslands. Mörgum Islendingi er ósýnt um hina dönsku tegund
gamansemi, en Guðna var hún lullkomlega lagin. Yfir honum var
einhver lieillandi þokki, sem — að öllum kostum hans ólöstuðum —
kom öðru fremur við hjörtu okkar.
Unr þær mundir, er sambandsslit íslands við Danmörk voru í
þann veginn að vekja ýfingar með báðum aðiljum, leitaðist Guðni
ætíð við að bera klæði á vopnin. Hann livatti til samvinnu beggja
þjóðanna í sem flestum greinum. — Fráfall hans, sem bar alltof
fljótt að, var mjög átakanlegur hnekkir samvinnunni með dönskum
og íslenzkum grasafræðingum, og við sem vorum honum nákomnir,
misstum fágætan vin, sem okkur verður engum bótum bættur.