Náttúrufræðingurinn - 1957, Qupperneq 27

MÓRINN í SELTJÖRN
183
2. mynd. Fjörumórinn í Seltjörn. Séð til suðurs. Myndin tekin um fjöru. Snið
15 er mælt nærri því, sem mennirnir standa á myndinni, snið A er næstum yzt til
liægri. — The peat itl Seltjörn. Viezv towards S. The tzvo persons are standing
near tlie place where section B zvas measured. — Ljósm. S. Þórarinsson 5/^ 1955.
finnast ekki að jafnaði í sjó. 28% voru þörungar, sem lifa eingöngu
í ósöltu vatni, en engan einasta saltvatnsþörung var að finna í sýn-
ishorninu. Jón bendir sérstaklega á að þarna vanti algjörlega salt-
vatnsþörunga eins og Biddulphia aurita ogRaphoneis surirella, sem
morar af t. d. á flæðiengjunum við Borgarvog í Borgarfirði, þar sem
sjór nær aðeins til á háflæði. Það má því telja öruggt, að Seltjörn
hafi verið slitin úr beinum tengslum við hafið, og líklegt að flóð
liafi ekki náð lengur inn í hana, þegar jarðvegur sá, sem aldurs-
ákvarðaður var, nryndaðist. Sjávarstaða hefur þá örugglega verið
eins lág og nú og líklega 3—4 m lægri. Fjögur öskulög eru í Sel-
tjarnarmónum og vísast um þau nánar til greinar Þorleifs Einars-
sonar. Öskulagið k er örugglega hið sama og samnefnt lag á Soga-
mýrarsvæðinu. I mónum ber dálítið á lurkum og eru þeir mest
áberandi og stærstir rétt ofan og neðan við lagið s. Þar eru þeir upp