Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1970, Blaðsíða 24

Náttúrufræðingurinn - 1970, Blaðsíða 24
166 NÁTTÚRUFRÆÐIN GURINN Er oft ekki hægt að sjá á gróðurlendum, þótt hreindýrahópur liafi fyrir skömmu hitið þau. Við hreindýrabeit er af þessum sökum minni hætta á staðbundinni ofbeit, sem oft á sér stað við fjárbeit, enda þótt nægir hagar séu fyrir hendi. A plöntuvali hreindýra og sauðfjár er einnig verulegur munur, eins og sýnt er í töflu 5 (I. Þorsteinsson, G. Ólafsson, 1965 og 1967). Féð velur helzt grös og hálfgrös á sumarbeit, en þegar líður á haustið, eykst hlutfallslegt rnagn kvistgróðurs í fóðri þeirra og er að jafnaði 70—80% á vetrarbeit. Þetta hefur í för með sér, að milli sauðfjár og hreindýra er frekar takmörkuð samkeppni um plöntur í sumarhögum, og er það í samræmi við erlendar niðurstöður. Af þessu leiðir einnig, að gróðurlendin hafa ekki sama gildi sem sumarhagar fyrir hreindýr og sauðfé. Kjörgróðurlendi hreindýra eru grasvíðisnjódæld, hálfgrasa- og sefmóar og lyngmóar, en sauð- fjár valllendi og hálfgrasa- og sefmóar. V. ÚRDRÁTTUR OG ÁLYKTANIR I ritgerð þessari er í stuttu máli rakin saga hreindýraniia á ís- landi og birtar niðurstöður rannsókna á fjölda þeirra, þyngd, dreifingu, fæðuöflun og á gróðri hreindýrasvæðanna á hálendi Austurlands. Talið er líklegt, að hreindýrafjöldinn hafi náð hámarki um miðja 19. öld, en síðan hafi hann farið lækkandi og náð lágmarki um 1940. Sú ályktun er dregin, að þessi fækkun hafi öðru fremur orsakazt af versnandi vetrarbeit vegna snjóalaga og rýrnandi gróðurs. Veiðar á þessu tímabili hafi haft lítil áhrif á fjölda dýr- anna, enda fækkaði þeim, þrátt fyrir langa algera friðun. Hreindýratalning, sem hófst 1965, leiddi í ljós, að dýrunum fjölgaði jafnt og þétt fram til 1969, en hafði fækkað mikið við talningu 1970. Veiðar voru leyfðar 1968 og 1969. Rannsóknir leiddu í ljós, að á þeim hluta Austurlandshálendis- ins, sem hreindýrin halda sig einkum á, eru víðáttumikil gróður- lendi, sem eru nýtt mun minna en nemur beitarþoli þeirra. Þessi gróðurlendi eru meðal hinna beztu á hálendi landsins, og á hófleg
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.