Náttúrufræðingurinn - 1970, Síða 65

NÁTTÚ RUFRÆÐINGU R I N N
207
Itigólfur Davíðsson:
Gáð að gróðri á Vestfjörðum
Á Spillinum 24. júlí 1969.
Spillir kallast langir sjávarhamrar milli Suðureyrar í Súganda-
firði og Staðardals. Hamrarnir eru víða rakir og svellar þar mjög
á vetrum. Sjór gekk oft í kletta í óveðrum, en nú hefur verið lagð-
ur upphleyptur vegur undir björgunum. Mikið ber á ætihvönn
og skarfakáli í klettunum. Þar vaxa ennfremur svo um munar:
Ólafssúra, burnirót, þúfu-, mosa-, stjörnu- og snæsteinbrjótar, tún-
súra, kornsúra, músareyra, vegarfi, maríustakkur, ljónslöpp, kattar-
tunga, sóley (ein ofkrýnd), tófugras, undafíflar, hærur, fjallapunt-
ur, fjallasveifgras og skriðlíngresi.
Milli Spillisins og Suðureyrar liggur grösug hlíð með miklu af
músareyra, geldingahnapp, ljónslöpp, gullmuru, sóley og stinna-
stör. Innan um vaxa einkum: Vegarfi, kornsúra, sóley, túnfífill,
skarifífill, túnsúra, vallhæra, axhæra, þursaskegg, móasef, slíðra-
stör, fjallastör og svarthöfðastör.
1 Staðar- og Vatnadal í Súgandafirði 25. júlí.
Vatnadalur er framhald Staðardals og eru mörkin talin um Sunn-
dal, lítinn þverdal rétt innan við Stað. Hraunið skiptir Vatna-
dal í tvo hluta. Hraunið er geysimikil og stórgrýtt urð, að öllum
líkindum framhrun úr fjallinu Staðarmegin, sprengt fram af vatns-
aga fyrir ævalöngu. Er löng dæld í fjallið ofan við hraunið.
Mosar og fléttur vaxa livarvetna á steinum. í rökum lægðum og
lækjafarvegum í hrauninu vex mikill og fagur burknagróður. Ber
mest á grænum brúskum þtisundblaðarósarinnar (Atliy-
rium alpestre), sem sums staðar myndar stórar breiður. Hér og
hvar vaxa stóriburkni, skjaldburkni og tófugras. Þrílaufungur
er algengur, einkum í lynglendi. Lyngjafni vex og víða innan
um lyng á þessum slóðum, en litunarjafni og skollafingur að