Náttúrufræðingurinn

Årgang

Náttúrufræðingurinn - 1972, Side 16

Náttúrufræðingurinn - 1972, Side 16
94 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN Þórarinsson 1967) og eldstöðvarnar í framlialdi þeirrar gossprnngu til suðvesturs þ. á m. Ljótipollur, Norðurnámshraun, Námshraun og Laugahraun eru frá svipuðum eða sama tíma (Sig. Þórarinsson 1968). Öskulög ofan á og undir Laugahrauni benda til, að það sé álíka gam- alt og landnámslagið. Hrafntinnuskerjahraunin þrjú eru í beinu áframhaldi þessarar gossprungu til suðvesturs, og líklega frá sama tíma. Yfirborð Hrafntinnuskerja er að vísu ólíkt ellilegra en t. d. Laugahrauns, þar sem jökull lá á |)eim fram undir síðustu aldamót, og eru leifar hans enn við líði. Nafngiftin er frá þeim tíma, er hrafn- tinnan myndaði sker upp úr jöklinum. Undir stærsta Hrafntinnuskerjahrauninu sunnan megin sést í gilskorningum 20—30 m þykkt súrt vikurlag, sem örugglega á sér sömu upptök og hraunið. Vikurinn er lagskiptur (mynd III b) og skiptast þar á gróf og fíngerð lög, sum hátt í rnetra á þykkt með haus- stórum vikurstykkjum og grjótrusli, sem aðallega er líparítbrot úr veggjum gígrásarinnar. Lögunum hallar jafnt niður undan jaðri mið- hraunsins, og lagið í heild þynnist ört í átt að Ljósártungum. í þessu vikurlagi er landnámslagið líklega fólgið. Hins vegar vantar nánast dökka hlutann og verður naumast annað ályktað en hann sé ættaður frá öðrum stað á gossprungunni og þá væntanlega, þar sem gaus andesíti. Beinist athyglin þá að eldstöðvunum við Laufafell, og ber það tvennt til, að dökki hluti lagsins mun hvað J:>ykkastur einmitt á því svæði (Sig. Þórarinsson 1968) og eins hitt, að andesít hefur hvergi komið upp á gossprungunni milli Hrafntinnuskerja og Veiðivatna. Þegar litið er á hliðrun þá, sem verður á nútíma gossprungum nærri suðurjaðri líparítsvæðisins (6. mynd), kæmi ekki á óvart að finna framhald Hrafntinnuskerja — Veiðivatnagossprungunnar vestan við Laufafell. Ég tel næstum öruggt, að upptök dökka hluta landnáms- lagsins séu nyrzt á gossvæðinu við Laufafell. Þar er mikil gígskál um 2 km á lengd, sporöskjulöguð með mestri breidd um 700 m (4. mynd). Rimar hennar eru gleggstir að vestanverðu og hæð þeirra nokkrir tugir metra, þar sem hæst er. Að austanverðu er riminn miklu lægri og slitróttari. Greinilegt er af misjafnri hæð rimans og bugðóttnm útlínum, að í stóra gígnum hafa verið nokkur sjálfstæð uppvörp. í gjóskunni, sem myndar gígrimann, er vikur og gjall úr feldspat- og pyroxendílóttu andesíti. Er það mjög auðkennilegt, þar sem annað andesít á þessum slóðum er ólivíndílótt. Pyroxen- og feldspatdílar auðkenna einnig dökka hluta landnámslagsins. Auk

x

Náttúrufræðingurinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.