Náttúrufræðingurinn - 1972, Qupperneq 34

110
N ÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
stærsta spendýr Norður-Ameríku, en tarfarnir vega um 1 smálest.
Innan þjóðgarðsins eru nú taldir vera nálægt 600 vísundar, afkom-
endur þeirra milljóna, er fyrrurn drottnuðu á gresjum álfunnar.
Af hjartardýrum er hér algengur ameríski krónhjörturinn (Cervus
canadensis), stórt og tignarlegt dýr, sem heldur sig oft í stórum
hópum og íreistar nrjög veiðimanna í Klettafjöllum. Aðra hjartar-
tegund, elginn (Alces alces), fágætari og ennþá stærri getur að
líta í rökum asparskógunum. Langtum minni en algeng eru dá-
dýrið Odocoileus hemionus og pronghorn-antilópan (Antilocapra
americana). Við alfaraleið má oft sjá svartbjörninn (Ursus ameri-
canus), en frændi hans grábjörninn (Ursus horribilis) er sjald-
séðari. Þótt þeir líti sakleysislega út, eru báðir viðsjárverðir, einkum
eru ferðamenn varaðir við að áreita grábjörninn, sem stundum hefur
orðiðmannsbani. Stórhyrndi sauðurinn (Ovis canadensis) er stæðileg
skepna, sem heldur sig á hæstu fjallsrindum að sumarlagi, en einmitt
hann var ein aðalfæða þess fámenna indíánahóps, sem áður byggði
þetta harðbýla svæði og nágrannarnir kölluðu sauðaætur með tals-
verðri fyrirlitningu. Króuðu þeir sauðina af í hrísbyrgjum og unnu
þar á þeim. Af rándýrum stendur einna fremst fjallaljónið (Felis
concolor), fallegog fim skepna, sem einkum veiðir dádýr sér til mat-
ar. Úlfar (Canis lupus) eru nú afar fágætir í Bandaríkjunum, en Jiafa
sézt í Yellowstone á ný eftir 1930. Hins vegar er sléttuúlfurinn (Canis
latrans) algengur, en hann er miklu minni en frændi hans gráúlfur-
inn og ræður ekki við stóra bráð.
Hér hefur aðeins verið minnzt á fáeinar af dýrategundum
Yellowstone, en þær einar gætu þó nægt til að gera heimsókn
þangað eftirminnilega, og þyrfti ekki fleira til að réttlæta friðlýs-
ingu þessa svæðis.
Flókin vandamál.
Þjóðgarðastofnunin — National Park Service — sem fer með
stjórn náttúruverndarsvæða í Bandaríkjunum og ræður yfir um
6000 manna föstu starfsliði, liefur við mörg og flókin verkefni að
glíma. í lögum um stofnunixra, sem sett voru árið 1916, var henni
falið að hafa að leiðailjósi við stjórnun þjóðgarðanna og annarra
friðlýstra svæða „. . . að veinda landslag þeiira og náttúruleg
og söguleg fyrirbæri og dýralíf innan þeirra, og leyfa fólki að njóta