Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1972, Síða 52

Náttúrufræðingurinn - 1972, Síða 52
126 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN næstum saman niðri við sandinn. Eftir giljunum falla lækir í ótal smáfossum, og eru sumir þeirra reyndar allverulegir, eins og Hunda- foss og Magnúsarfoss, að ógleymdum Svartafossi, sem hvergi á siun líka, þó ekki sé vatnsmagninu eða drununum fyrir að fara, en hann er svo sem hálftíma göngu ofar í Vesturgili. Birkiskógurinn umvefur þessi gil og gerir þau ógleymanleg, og innan um birkið vex reyniviður (Sorbus aucuparia) á stangli. Austan við gilin taka brátt við klettar neðan brekknanna og ekki er minni gróskan á syll- unum hér en undir birkinu, og reyndar hefur birkið tyllt sér alls staðar hér, þar sem nokkur möguleiki er að ná rótfestu. Ofan við skógarbrekkurnar fremst í heiðarsporðinum eru túnin í Skaftafelli, gömlu túnin, sem víða eru hvítflikrótt af kúmeni (Caram carvi), en á seinni árum hafa Skaftafellsbændur flutt hey- skap sinn að nokkru niður á sandinn austan Skaftafellsár. Upp frá bæjunum taka fyrst við þurr holt en síðan raklend Skaftafellsheiðin, víða með allgróskulegu víðikjarri, gulvíði og loðvíði, en mýrasund- um með starategundum, fífu og öðrum votlendistegundum á milli. Birkikjarr nær þó upp með Vesturgili langleiðina að Svartafossi, víða blandað vöxtulegum gulvíði. Allmikið ber á stórum og há- um moldarbörðum vestan til í heiðinni, en þau eru nú víðast að gróa upp, og hið sama má segja um holtin upp frá bæjunum. Á þessum börðum vex aðallega lyng og þegar ofar kemur í heiðina, upp undir Skerhól, taka við lyngbrekkur, þar sem mest ber á kræki- lyngi (Empetrum iiigrum), bláberjalyngi (Vaccinium uliginosum) og öðrum algengum móaplöntum. Sumar lægðir og dældir ofan til í heiðinni eru með snjódældasvip, þar verður lyng minna áberandi, en grasvíðir (Salix herbacea) kemur í staðinn. Allvíða í heiðinni eru flög, sum þurr en önnur rök, og smátjarnir eru á stöku stað þar sem vaxa lónasóley (Ranunculus trichophyllus), lófótur (IIip- puris vulgaris), fjallnykra (Potamogeton alpinus) og þráðnykra (Potamogeton filiformis); en hrafnafífa (Eriophorum scheuchzeri), mýrastör (Carex nigra), hrafnastör (Carex saxatilis) og mýrasauð- lcLukur(Triglochi?i palustre) með bökkunum. Skerhóll er frekar lítt gróinn ofantil, en hann er urn 525 metra hár, þó vaxa jrar skriðu- og melategundir og setja nokkurn fjallasvip á gróðurinn. Bak við hólinn eru falleg mýradrög og jafnvel tjarnir með jrráðnykru og trefjasóley (Ranunculus hyperboreus) og fífum, störum, hálmgresi (Calamagrostis neglecta) og bláberjalyngi í kring. Uppi á brúnum norðan Skerhóls, Skorabrúnum, er smájrýfð halla-

x

Náttúrufræðingurinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.