Náttúrufræðingurinn

Årgang

Náttúrufræðingurinn - 1974, Side 71

Náttúrufræðingurinn - 1974, Side 71
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 65 Hraunið hjá Randarhólum er mest vindrofið og eru torfur þar með mismörgum öskulögum. Besta sniðið er í fuglaþúfu um 150 m norðvestur af Syðsta-Randarhól. Þar eru a. m. k. 7 öskulög, þrjú fornu, ljósu Heklulögin frá því fyrir íslandsbyggð: H,.. (2900 ára), H4 (4500 ára) og HB (7100 ára); aldurinn samkvæmt nýjustu leið- réttingum á C14-aldri (Sigurður Þórarinsson, 1971). — Um 25 crn undir H5 er kolsvart, fínkornótt basaltöskulag, 3—5 cm þykkt, sem finnst í sunrum sniðum í Öxarfirði og Kelduhverfi, en liggur þarna víða sem seig skán á uppblásinni klöpp. Hef ég kallað það X„ og álít það rösklega 8000 ára gamalt (sjá síðar). Hér er þó víða undir því 5—20 cm þykkur jarðvegur, en þess ber að gæta, að hér í nánd Randarhóla er víða óeðlilega þykkur jarðvégur milli ljósu Heklulaganna, sem bendir á fornan uppblástur. En eftir þessum jarðvegsstabba á hrauninu hlýtur Randarhólahraun að vera a. m. k. 8500—9000 ára gamalt. A hraunspildunni við gljúframynnið norðan Vestaralands er nauðaþunnur jarðvegur, en á hæstu bungunni er smátorfa úr þykk- um jarðvegi með 10 öskulögum. Þar eru áðurnefndu Heklulögin fornu og undir H5 um 12 cm af rauðri mélu, þá X„, kolsvarta basaltaskan, um 3 cm þykk, og loks um 6 cm mélulag ofan á hraun- inu. Ef gert er ráð l'yrir 0,10 mm árlegri meðalþykknun jarðvegsins, áður en H5 féll (sbr. Sigurður Þórarinsson, 1958; Guttormur Sig- bjarnarson, 1969), en það er ríflegt, enda sandar nærri, verður X„ um 8300 ára og hraunið undir um 8900 ára. Svipað er að segja um Rauðhóla (Hljóðakletta), þar sem linna má H3 og H4. Með sama reikningi ættu þau eldvörp að vera upp undir 9000 ára. Niðurstöðurnar af þessu verða þá þær, að Randarhólar, Rauð- hólar og Hljóðaklettar og svo þessir dökku hrauuflákar í gljúfrun- um séu kringum 8500—9000 ára gamlir. Nálægð uppblástursvæða og áfok snemma á nútíma getur þó gert strik í reikninginn, lækk- að aldurinn a. m. k. um nokkur hundruð ár. Stíflur og flóð Það er sýnilegt, að stíflur og flóð hafa í stórmiklum mæli rnótað Jökulsárgljúfur. Þar er mesti ljöldi aflagðra farvega og flóðfarvega, utan eða ofan hins eiginlega árgljúfurs, svo og voldugir malarhjall- e
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136

x

Náttúrufræðingurinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.