Fréttablaðið - 01.08.2009, Blaðsíða 14

14 1. ágúst 2009 LAUGARDAGUR
J
æja, séra Önundur. Eru
helgarnar annasamar hjá
sveitapresti?
„Æ, ekki spyrja mig um
þetta. Það kemur fyrir að
verkefni safnast að manni
þannig að maður kemst
varla milli staða en þess á
milli er rólegra.“
Eru Fljótshlíðarbúar kirkju-
ræknir?
„Um hábjargræðistímann getur
verið býsna snúið að manna kór-
ana í sveitakirkjum sem eðlilegt
er. Einu sinni þegar ég var að
koma frá messu í brakandi þerri
mætti ég góðum bónda sem gjarn-
an mætti og hafði orð á því að hann
hefði vantað í kirkju þann daginn.
Hann þagði stutta stund og sagði
svo: „Ég var í smá vandræðum
með þetta og velti því fyrir mér í
morgun þegar ég varð veðurs vís-
ari hvort færi nú betur á því að
ég sæti í kirkjunni og hugsaði um
heyskapinn eða sinnti heyskapnum
og hugsaði um Guð.“ Svona fallega
svara náttúrlega ekki nema snill-
ingar sem hafa oft mætt í kirkju
og lært af prestinum sínum. Dag-
legu störfin og skyldurnar eru líka
þjónusta við Guð þótt í öðru formi
sé.“
Ertu oft með kirkjulegar athafn-
ir utan dyra?
„Allt helgihald þarf að auglýsa
með fyrirvara og enginn rær á
örugg mið í íslensku veðurfari
en ég reyni að vera með eina úti-
messu á sumri. Það eru hesta-
mannamessur hér á Breiðabólstað
og fólk kemur gjarnan ríðandi víðs
vegar að úr héraðinu. Þá er setið í
brekkunni fyrir neðan bæinn og ef
ekki viðrar til þess eru hæg heima-
tökin að flýja í kirkju. Það er vel
mætt í þessar guðsþjónustur enda
er gjarnan grillað á eftir og jafn-
vel sungið. Menn leita eftir lifandi
stundum sem eðlilegt er. Þetta er
í fyrsta skipti sem ég messa í Þor-
steinslundi en þar var vel mætt
miðað við að það mígrigndi um
morguninn. Minn organisti, Guð-
jón Halldór Óskarsson, kom með
ferðaharmóníum Þorgerðar Jónu
Guðmundsdóttur tónlistarkennara,
tengdamóður sinnar, og þetta varð
ljómandi stund.“
Notarðu hjólið mikið til að fara
á milli?
„Nei, en mér þótti vel við hæfi
að gera það þennan dag. Ég var
reyndar á góðri leið með að valda
umferðaröngþveiti í Hlíðinni því
þegar menn sáu til mín leituðu bíl-
arnir út um allan veg. Það var þó
ekki ætlun mín.“
En þú hefur ekki farið á hjólinu inn
í Mörk?
„Nei, enda yfir vötn að fara og þá
tók ég fjallajeppann til kostanna.
Ég var að gifta danskt par sem
pantaði athöfnina með tveggja
mánaða fyrirvara. Pilturinn hafði
verið á Kjartansstöðum í Flóa við
tamningar í tæp tvö ár og eftir
því sem brúðurin sagði sá hann
ekkert nema Ísland fyrir sér sem
brúðkaupsstað. Þetta fólk ræktar
og temur íslenska hesta úti í Dan-
mörku núna og gengur vel.“
Talaðir þú dönsku yfir þeim?
„Já, já. Það voru um 30 danskir
ættingjar þeirra og vinir viðstadd-
ir og þeir fóru með faðirvorið með
mér.“
Var veisla á eftir?
„Það held ég að hljóti að vera.
Ég var ekki þar því ég þurfti að
hverfa til annarra verka. En þú
mátt mjög gjarnan koma því að
hvað ég var að segja í Þorsteins-
lundi. Ég lagði út af Mattheusi
6: „Enginn getur þjónað tveimur
herrum því annaðhvort hatar hann
annan og elskar hinn eða þýðist
annan og afrækir hinn. Þér getið
ekki þjónað Guði og Mammon.“ Ég
vitnaði líka til Lúthers þar sem
hann segir Guð ráðleggja okkur að
hafa ekki áhyggjur af því hvað við
fáum og hvað við eigum að gera,
heldur láta sig um áhyggjurnar.
Hann muni veita okkur það sem
við þörfnumst. Þannig er áhyggju-
leysið manninum í blóð borið. Mað-
urinn treystir náttúrunni fyrir
gróandanum og Guði fyrir góðri
uppskeru en um leið og uppsker-
an er komin í hús og peningarnir
á bankareikning þá varpar maður-
inn umhyggju Guðs fyrir róða og
hugsar: Nú verð ég að passa allt og
þar með hefur Mammon stungið
klóm áhyggna í manninn.“
Voru einhverjar sérstakar
ástæður fyrir þessari predikun?
„Efnahagsástandið gefur okkur
fullt tilefni til að ræða málin á
þessum nótum.“
Nú ert þú á frægum söguslóðum.
Leggur þú út af Njálu í predikun-
um þínum?
„Ég nota stundum tilvitnanir í sög-
una í útfararræður í sveitinni en
predikanirnar leita í annan farveg.
Þær eru meira samræður staðar
og stundar. Kirkjunnar erindi á að
vera við fólkið, um Guð og sköpun-
arverkið og um lífið í þeim heimi
sem við störfum og lifum í.“
Laugardagur í lífi sveitaprests
Séra Önundur Björnsson á Breiðabólstað í Fljótshlíð er klerkur sem setur lit á lífið. Síðasta laugardag sást til hans í hempunni á
mótorhjóli á leið til guðsþjónustu í Þorsteinslundi og stuttu síðar að gifta í Álfakirkjunni í Þórsmörk. Hann lýsti gleði og amstri
dagsins fyrir Gunnþóru Gunnarsdóttur, meðal annars umferðaröngþveitinu sem hann skapaði í Hlíðinni.
VIÐ STYTTU SKÁLDSINS Séra Önundur tónar hina drottinlegu blessun.
FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
Það er vel mætt í þessar guðs-
þjónustur enda er gjarnan grillað
á eftir og jafnvel sungið. Menn
leita eftir lifandi stundum sem eðlilegt er.
Á VEGAFÁKI Klerkurinn á þeysireið til messu.
DANSKT BRÚÐKAUP Í ÁLFAKIRKJU Pilturinn sá ekkert nema Ísland fyrir sér sem
brúðkaupsstað.
Skógarhlíð 18 • 105 Reykjavík • Sími 595 1000 • Akureyri sími 461 1099 • www.heimsferðir.is