Samvinnan - 01.12.1948, Blaðsíða 8

Tjöld leitarmanna i Dragatanga, snjór er á jörð, Jiar scm lakur liðast
„um lágan hvannamó".
NorðJenzkir og sunnlenzkir Jeitamenn i Dragatanga.
„Efst á Arnarvatns-hæðum..
GUÐNA ÞÓRÐARSON
Frá síðustu fundum Húnvetninga og Borgfirðinga við Kéttarvatn.
í HVERJU HAUSTI, þegar göng-
/l ur fara að nálgast, fyllast hugir
sveitapiltanna, sem eiga að fara í leit-
irnar, eftirvæntingu. Leitirnar eru
þrátt fyrir allt erfiðið og volkið, sem
stundum er þeim samfara, helzta
skemmtunin og tilbreytingin, sem
ungir menn í sveitum landsins hafa átt
kost á að njóta til skamms tíma.
Einkum þó í fjármörgum sveitum,
þar sem leitirnar eru líka oft langar, og
standa í marga daga, stundum á aðra
viku, þar til féð er réttað. Það er gam-
an að njóta ferðalagsins um haustfög-
ur heiðalöndin, og töfra náttúrunnar,
sem blasa við augum. Það spillir held-
ur ekki ánægjunni, að finna á fjallinu
og smala vænu fé, og lömbunum, sem
nú eru orðin stór og myndarleg, sum
nærri fullvaxta kindur. Allt þetta,
ferðalögin um fagrar og heillandi
óbyggðir, tilbreytingin frá hversdags-
lífinu og slættinum og loks endur-
fundirnir við fénaðinn, hafa gefið leit-
unum sérstakan og ævintýralegan blæ
hér á landi, sem haldast mun, meðan
sauðfjárrækt er stunduð á íslandi og
ekki verður farið að leita heiðalöndin
á bílum og flugvélum.
En þó að fénu hafi fækkað og rétt-
irnar séu af þeim sökum óvíða nema
svipur hjá sjón í mörgum helztu sauð-
fjárræktarhéruðum landsins, halda
leitirnar samt ennþá hinum forna æv-
intýraljóma sínum, og ennþá fýsir
unga menn „aftur að fara í göngur."
Dagana fyrir leitirnar hafa húsmæð-
urnar niður í byggðinni nóg að gera,
því að auk allra daglegu starfanna
leggst það erfiði á þær, að búa leitar-
mennina vel út með nesti og nýja skó.
Veitingahús eða hótel er ekki að finna
uppi á heiðunum, svo að allt þarf að
hafa með sér í útileguna.
Hver húsmóðir setur metnað sinn í
það að búa sinn pilt, sem bezt úr garði,
þannig að upp úr matartöskunum
komi helzt ekkert annað en feit hangi-
kjötskrof og þverhandarþykk sauða-
föll, ásamt flatkökum og laufabrauði
og fullum krúsum af íslenzku smjöri.
Þegar farið er að snæða uppi á heiðun-
um, raða menn þessu góðgæti í kring-
um sig á þúfurnar, í tjaldið, eða kof-
ann, eftir ástæðum. Ef einhver á eitt-
hvað, sem hinir eiga ekki, gefur hann
félögunum að bragða. Hér er jafnaðar-
stefnan meira en í nösunum og að yfir-
skyni. Hún er algjör, því engin íhalds-
semi eða sérgæðingsháttur á við í ríki
öræfanna.
Ágúst á Hofi, fjallkóngur Vatnsdœlinga i 30 ár.
Hann dreymir kunna stjórnmálaforingja, þegar
þoka og óveður er i nánd.
8