Samvinnan - 01.09.1961, Blaðsíða 11

Hann sat á þríí'æti í gang-
inum framan við veitingasal-
inn á öðru farrými og beið
þess, að þeir opnuðu barinn —
var fslendingur og ferðaðist
einn síns liðs. Skipið, sem hét
því virðulega nafni „María
Drottning", smaug limlega eft-
ir þröngum Clyde-skurðinum á
leið sinni til írlands. Án efa
þurfti leikna skipstjórnarmenn
til þess að koma stórum skip-
um árekstralaust eftir þessum
langa og þrönga skurði. fslend-
ingnum hafði verið tjáð, að við
þennan skurð væru stórar og
merkar skipasmíðastöðvar, en
hann hafði ekki áhuga á að
horfa á þær lengur og fannst
tilbreytingarlaust að sjá skurð-
bakkana líða aftur meðhliðum
skipsins, alltaf þetta sama:
Skip — fullsmíðuð skip — hálf-
smíðuð skip kilir skipa —
stundum með röngunum ein-
um og minntu hann á blásnar
beinagrindur af pestarrollum
heima á fslandi.
Skipið var krökkt af farþeg-
um. Sumir gengu fram og aft-
ur um þilfarið, sem kvöldsólin
kastaði síðustu geislum sínum
á. Ungur, rauðhærður fri, sem
hafði staðnæmzt ásamt stúlk-
unni sinni við hlið íslendings-
ins, sagði skyndilega:
— Komdu Betty, við skulum
vera úti í sólskininu. Um leið
brosti hann og lagði hand-
legginn um mitti hennar. Hún
var ljóshærð með hátt enni og
einbeittan svip. Um leið og ís-
lendingnum varð litið á andlit
liennar, minnti það hann á
fyrstu stúlkuna, sem hann
hafði elskað........
(Þau höfðu verið samvistum
einn vetur í skóla. Hún var ný-
komin úr fagurri, sögufrægri
sveit, sannkallað náttúrubarn
— hann aftur á móti hinn
dæmigerði borgarbúi, sonur
efnaðs kaupmanns. Auðvitað
varð hann hrifinn af henni
eins og hinir strákarnir í skól-
anum — þeir voru flestir skotn-
ir í henni. En hún vildi víst
ekki líta við neinum þeirra. —
Og svo fékk hann þá barnalegu
hugmynd að tjá henni ást sína
í bónorðsformi — það var um
vorið, þegar leiðir þeirra
skildu.
— Nei, hún sagðist ekkert
SAMVINNAN 11