Samvinnan - 01.01.1964, Blaðsíða 30

INUM Á MARKAÐINUM Á MARKAÐINUM
Rúskinns-
jakkar
frá VÖR
Verksmiðjan Vör í Borgar-
nesi, sem er í eigu SÍS, hefur
nýlega hafið framleiðslu á
rúskinnsjökkum úr íslenzk-
um sauðagærum. Framleidd-
ir eru jakkar í fjórum litum,
bæði á konur og karla. í
hálsmálinu er prjónaður
kragi til hlífðar. Smásölu-
verð jakkanna er krónur
2255 og 2295.
hvort hann gæti drepið mann
eða ekki. En nú varð honum
alltíeinu ljóst, að lengur komst
hann ekki hjá að gera það upp
við sig. Stríðinu var ekki lokið
enn.
Og ef hann dræpi — hvað
þá? Hann þurfti að ná Þjóð-
verjanum einhvers staðar ein-
um, lemja hann niður, berja
hann í andlitið með þungum
skíðaklossanum, svo að hann
að eilífu bæri merki hefndar-
innar, sem hann svo sannar-
lega hafði kallað yfir sig.
Ef til vill var þetta lausnin,
hugsaði Robert. Að fá náung-
ann tilað kæra fyrir lögregl-
unni. Það kæmi mér vel, hugs-
aði hann. Hinsvegar hafði
hann það á tilfinningunni, að
hvað sem fyrir kæmi, myndi sá
þýzki reyna að halda lögregl-
unni utan við þetta.
Þess vegna, ákvað Robert, er
bezt að ég fylgi honum eftir
og sjái hverju fram vindur. Ég
sleppi honum ekki úr augsýn.
Komi það sem koma vili.
Og fljótt, þetta yrði að ske
fljótt, áður en maðurinn upp-
götvaði að hann hafði vakið
sérstaka athygli einhvers, áður
en hann færi að taka eftir
Bandaríkjamanninum, sem
fylgdi honum eftir, áður en
grannleitt andlit fjórtán ára
drengs í rökkvaðri fjallshlíð ár-
ið 1938 rynni honum fyrir hug-
skotssjónir í stað andlitsins,
sem hann myndi sjá fyrir sér
núna, ef hann uppgötvaði Ro-
bert; andlits í hefndarhug.
„Heyrðu, Robert.“ Rödd Macs
sleit skyndilega hugsanaþráð
hans. „Hvað gengur að þér? Ég
hef verið að tala við þig und-
anfarnar þrjátíu sekúndur og
þú hefur ekki svarað svo mikið
sem einu orði. Ertu lasinn eða
eitthvað svoleiðis? Mér sýnist
þú eitthvað undarlegur."
„Það er allt í lagi með mig,“
svaraði Robert. Hann lagði sig
allan fram um að koma and-
litinu á sér í sömu skorðurnar
og það hafði verið í þessa síð-
astliðnu viku. „Ég er með höf-
uðverk, það er allt og sumt. Ef
til vill væri bezt fyrir mig að
fá mér eitthvað, til dæmis heitt
að drekka. Þú skalt fara á und-
an mér niður."
„Kemur ekki til greina,“ sagði
Mac. „Ég bíð eftir þér.“
„Enga vitleysu,“ sagði Robert
og reyndi eftir beztu getu að
láta rödd sína hljóma eðlilega
og vingjarnlega. „Þú missir af
ítölsku kontessunni. Ef satt
skal segja, þá er ég ekki vel
upplagður til meiri skíðaferða
í dag. Veðrið er orðið svo leið-
inlegt.“ Hann bandaði hend-
inni í áttina til skýjanna, sem
voru að hylja fjöllin. „Það er
ekkert hægt að sjá. Ég býst við
ég taki lyftuna niður aftur.“
„Heyrðu, ég er farinn að
verða áhyggjufullur útaf þér,“
sagði Mac kvíðinn. „Ég verð
með þér. Viltu að ég nái í
lækni?“
„Láttu mig vera í guðanna
bænum, Mac,“ sagði Robert.
Hann varð að losa sig við Mac.
Ef hann gæti það ekki með öðru
móti en að særa hann, yrði
Að Kennedy liðnum
Framhald af bls. 11.
henni lærdóm að draga. Því má vænta þess, að enn um
ókomin ár verði lóð hins látna forseta þungt á meta-
skálunum, þegar örlög þjóðar hans og veraldarinnar allr-
ar verða ráðin, ekki síður en Jeffersons eða Lincolns. Sú
von er skær geisli í myrkri þessa hausts.
Dagur Þorleifsson.
26 SAMVINNAN