Samvinnan - 01.12.1969, Qupperneq 56

Hrafn Gunnlaugsson:
MERKASTA
SKÓLASKÁLDIÐ
Æskuljóð Jóhanns
Sigurjónssonar og nokkur
kunningjabréf
Teikning eftir Harald Slott Möller af Jóhanni Sigurjónssyni árið 1918.
Þórður Sveinsson árið 1907.
Veturinn 1967—68, er ég sat í 5. bekk í
Menntaskólanum í Reykjavík, færðu nokkr-
ir framámenn í félagslífi nemenda það í tal
við mig, að ég tæki saman grein um skóla-
skáldskap Jóhanns Sigurjónssonar, til birt-
ingar í Skólablaðinu eða öðru riti á vegum
skólans. Ég féllst á að athuga málið, en sló
þann varnagla að slíka athugun mætti ekki
taka sem loforð um að ég skrifaði greinina.
Síðar kom í ljós að þessi varnagli var ekki
sleginn að ástæðulausu, því mér varð ekki
meira úr verki en að safna saman og skrifa
upp örfá ljóð eftir Jóhann, auk úrdráttar
úr grein Lárusar Halldórssonar, Um verð-
launaveitingu „Framtíðarinnar" (Framtíðin
var málfunda- og listafélag skólasveina).
Ekki var það efnisskortur sem réð því að
ég lauk aldrei við greinina, heldur hitt að
efnið reyndist svo viðamikið, að ónógur
tími minn hefði ekki hrokkið til að gera því
viðunandi skil. Auk fjölda ljóða, sem ég
rakst á eftir Jóhann í handskrifuðum skóla-
og bekkjarblöðum, rak ég augun í tvær
smásögur, fjölda ritgerða og úrdrátt úr
nokkrum ræðum sem Jóhann flutti á mál-
kvöldum í skólanum og eru skráðar í fund-
argerðarbókum Framtíðarinnar.
Þetta litla efni sem ég hafði uppskrifað
gleymdist síðan með öðru dóti, og hugaði ég
ekki að því fyrr en á síðastliðnum vetri, er
mér bárust upp í hendurnar nokkur sendi-
bréf úr bréiasafni afa míns heitins, Þórðar
Eveinssonar læknis. Reyndust sex þessara
bréfa vera frá Jóhanni Sigurjónssyni, en
Þórður og hann urðu miklir mátar é skóla-
árum Jóhanns í Reykjavík.
Á liðnu sumri bar þessi bréf frá Jóhanni
á góma í samræðum sem ég átti við Sigurð
A. Magnússon. Bað hann um að fá að líta
á þau og var það auðsótt. Eftir að hafa
lesið bréfin vandlega stakk hann upp á þvi
að birta bréfin í Samvinnunni. Að gaum-
gæfilega íhuguðu máli féllst ég á þessa bón
Sigurðar, og vorum við sammála um, að þó
bréfin væru ekki í innbyrðis samhengi,
geymdu þau skemmtilega mynd af Jóhanni
sem góðum kunningja og skáldbróður sem
ekki mætti glatast. Ég lét síðan fyrmefndan
skólakveðskap fljóta með, vegna þess að
hann dregur á engan hátt skugga á glæsi-
56