Samvinnan - 01.04.1983, Blaðsíða 29

Örstutt saga eftir Oddnýju Guðmundsdóttur
Allt fólkið er gott,
nema Símon. En það
lætur Símon samt ráða
yfir sér. Hann er hús-
bóndinn.
Svefnhús
Elsku mamma mín.
Það getur vel verið, að ég
verði dáinn, þegar þú færð þetta
bréf. Þess vegna ætla ég að segja þér
allt. Ég er bara tíu ára, einsog þú
manst. En ég veit betur en húsbænd-
urnir. Ég veit betur en allt fólkið hér
á bænum. Ég veit betur en voldugir
menn úti í löndum. Fólk heldur að ég
viti ekki neitt, af því ég er svo ungur.
En ég veit það samt.
Mér líður illa. Ég er svo hræddur.
Enginn er eins hræddur og ég, því ég
er sá eini, sem veit, hvaða hætta er á
ferðum. í>ó heldur fullorðna fólkið, að
ég eigi að trúa því, sem það segir. Full-
orðna fólkið hefur tvær tungur og
svartan blett á báðum. Önnur segir:
Guð er góður og lætur allt fara vel. Hin
tungan segir: Alltaf er verið að drepa
fólk, og það er ómögulegt að ráða við
þessi ósköp.
Ég trúi ekki fullorðnu fólki.
Það er ekki heil brú í neinu, sem
okkur er sagt. Fullorðna fólkið segir,
að tóbakið og vínið hálfdrepi okkur.
En þetta er alls staðar haft, til þess að
börnin geti drepið sig sem allra fyrst.
Það segir, að við eigum ekki að lesa
Ijótar sögur. En það býr þær til handa
okkur.
Ég hlæ að fullorðnu fólki.
Fullorðna fólkið er ekki fávís börn.
Það veit margt. En það leikur sér að
því að hrekkja hvað annað, og seinast
trúir það hvert öðru.
Ég vorkenni fullorðnu fólki.
Úti í löndum lætur fólkið miklu verr
en hér. Þar er alltaf verið að finna
eitthvað upp, til þess að menn geti ver-
ið hraustir og lifað lengi. Sama daginn
er spúð eitri út um allar jarðir, svo fólk
verði baneitrað og börn fæðist blind og
vansköpuð. Menn smíða skip, sem eru
eins og konungshallir og þola storma
og stórsjóa. Sama daginn eru smíðuð
vopn til að eyðileggja þessi fallegu,
dýru skip.
Ég hræðist fullorðið fólk.
Þegar krakki fæðist, talar fólkiö um,
hvað þetta sé lifandi ósköp gaman fyrir
foreldrana. Og ef hjón eignast engin
börn, segja allir að það sé nú sorglegt.
En þá er einmitt verið að búa til eitur,
sem gerir börn vansköpuð. Hvaða hjón
ætli hafi gaman af þeim börnum!
Ég hata fullorðið fólk.
Ég held, að flest fullorðna fólkið
þori ekki að ráða sér sjálft. Þess vegna
er það ráðalaust. Svona er fólkið hérna
í Svefnhúsum. Hver ræður hér? Og
hver ætti að ráða? Símon frændi ræður
öllu. Og fólkið lofár honum að ráða.
Hann reiðist stundum og slær Jóhönnu
í andlitið. Hann lét kýrnar liggja úti í
kulda og rigningu einu sinni í haust.
Hann kveikti viljandi í sænginni sinni
og fleygði henni út um glugga.
Jóhanna er geðgóð, en hún ræður
engu. Árni frændi er duglegur og gerir
við allt, sem aflaga fer á bænum, en
hann ræður engu. Anna frænka er
skynsöm og alltaf róleg og gamansöm,
en hún ræður engu.
Allt fólkið er gott, nema Símon. En
það lætur Símon samt ráða yfir sér.
Hann er húsbóndinn. Og það heldur
víst, að hann geti ekki verið alveg vit-
laus, af því hann er húsbóndi. En það
er hann. Oftast er hann reyndar mein-
laus og er þá stundum að hlæja að ein-
hverju, sem hann segir sjálfur. Og þá
heldur fólkið . . . Ja, ég veit eiginlega
ekki, hvað það heldur. En vitlaus er
hann. Ég er hræddur um, að hann geri
skepnum illt. Ég er hræddur um, að
hann brenni bæinn. En ég er sá eini,
sem veit, að við eigum að taka af hon-
um ráðin strax í dag. Á morgun getur
það verið of seint. Ég mundi strjúka
strax í nótt ef ég væri ekki fótbrotinn,
eins og þú veist.
Ég skil ekki fullorðið fólk.
Hafið þið heyrt þessi ósköp, sem gerð-
ust í nótt?
Nei, hefur virkilega eitthvað gerst?
Bærinnn í Svefnhúsuni brann og allt
fólkið inni. Og hvernig?
Allir vita, að hann Símon var geðbil-
aður, sótti á að kveikja í. Fólkið var
víst alveg blint fyrir þessu.
Allir, nema hann Mundi litli heitinn.
Hann hafði skrifað mömmu sinni. Hún
fékk bréfið í morgun. +
29