Andvari - 01.01.1932, Síða 19

Andvari
Siguröur Stefánsson prestur i Ogurþingum.
15
það mætti lengi standa, sem reist var. En þeim málum,
er hann flutti, fylgdi hann af allmiklu kappi. Mátti hann
af því fylgja tillögum sínum djarflega, að hann flutti
það eitt, er hann stóð heill að og hafði gerhugsað.
Það taldi Sigurður, að fjárhagskröggur væru eitt hið
mesta mein hverjum þingmanni, gerði þá ósjálfstæða í
atkvæðagreiðslum og aðstöðu til mála, landinu til tjóns
og þeim til vansa. Hafði hann jafnan hina mestu raun
af bitlingasníkjum þingmanna. Sjálfur var hann fjárhags-
lega sjálfstæður og taldi sér það hið mesta lán. Reyndi
hann aldrei að nota aðstöðu sína sem þingmaður til fjár-
öflunar, og mun þar að sönnu mest hafa ráðið óbeit hans
á slíkum hlutum. Ekki var hann virðingagjarn og má
þar til marks hafa, að kost mun hann hafa átt á því
árið 1911 að taka við stjórn landsins, en neitað þver-
lega. Var neitun hans víst ekki þann veg meint, að
hann vildi ekki vinna fósturjörð sinni hvað það, er hann
vissi að gagni verða, heldur mun hann hafa efast um
samheldni flokksins, er þá var mjög sundurleitur. Voru
og sumir liðsmennirnir ekki líklegir til góðrar samvinnu
við hann í fjárhagsmálunum. Af öllu þessu þótti honum
vænlegra til virðingar að sitja að búi sínu í Vigur og
9æta kalls síns.
Ekki var Sigurði tamt að taka til máls á þingi. Varð
hann að gera það oftar en hann vildi, er hann varð að
hafa orð fyrir flokki sínum eða þeim nefndum, er hann
starfaði í. En alveg leiddi hann hjá sér umræður um
smámál, er engra skýringa þurftu, og hafði raun af
teim, er sítalandi voru, án þess að málin skýrðust við
það í nokkrum atriðum. En þó var honum mjög létt
um mál og einn hinn mesti ræðuskörungur þingsins,
hæði mælskur og rökfimur, og hinn mesti kappsmaður,
begar honum þóttu mál þess verð.