Andvari - 01.01.1932, Síða 39

Andvari
Athyglin.
35
punkta eða strik í jafnri láréttri röð, þá grípa 6 ára
börn 2 til 3, tólf ára 3—4, fjórtán ára að meðaltali 5,
fullorðnir 4 til 6, sjaldnar 7 til 8 (Meuman). Þegar hafðir
eru bókstafir eða orð eða myndir, kemur náttúrlega
ekki að eins til greina að skynja, heldur að þekkja hlut-
ina, en niðurstaðan er svipuð. Af samhljóðum lesa
menn í snarsjánni 4—5, og af sundurlausum einnar
samstöfu orðum lesa menn jafnmörg, hvert orð er greint
sem eining. Dæmi eru til að menn hafa lesið orð í
snarsjánni, sem 25 stafir voru í. Það sýnir, hvað það
hjálpar, þegar liðirnir mynda skynsamlega heild. — Við
slíkar tilraunir er nú það athugandi, að myndin varir
sem minnismynd 1—2 sek. eftir áhrifin, svo að ekki er
víst, að athyglin hafi sjálf gripið hlutina í skynjaninni,
heldur telji maður þá eftir á í huganum, athyglin hvarfli
yfir minnismyndina, og sumir telja líklegast, að í raun
og veru grípi athyglin ekki nema eitt í senn. Mér virð-
ist það þó fremur ólíklegt. Maður virðist t. d. geta heyrt
samtímis jfleiri en eina rödd í margrödduðum söng og
athyglin þurfa ekki að hvarfla aftur og fram frá einni
til annarar, að minnsta kosti geta sumir það.
I sambandi við þetta má minnast á það, hve mörg
óskyld störf eða hreyfingar' menn geta gert samtímis.
Vér gerum oft fleira en eitt í senn; vér getum t. d.
Sengið og talað samtímis; konur prjóna fullum fet-
um samtímis því að þær lesa í bók, og líkt kemur fram
um spunann í vísunni »0r þeli þráð að spinna*. En í
þessum og þvíumlíkum tilfellum er önnur athöfnin orðin
sjálfgeng, hún heldur áfram, þó að athyglin sé ekki við
hana. Verði hins vegar vegurinn svo vondur, að maður
þurfi að kunna fótum sínum forráð, þá truflast samtalið.
Og þegar umtalsefnið er svo erfitt, að það kostar heilabrot,
þá hægja menn löngum gönguna ósjálfrátt, eða nema staðar.