Andvari - 01.01.1932, Qupperneq 44

40
Athyglin.
Andvari
ettt í senn. Komi ný áhrif, dregst athyglin að þeim, og
hið fyrra er gleymt samstundis. Hugmyndir barnsins eru
framan af svo fáar, að áhrifin að utan fá litla stoð í
þeim. En eins og ég tók áður fram, er því að eins
hægt að halda athyglinni lengi við sama hlut, að maður
skoði hann frá nýjum og nýjum hliðum, en til þess þarf
hugmyndaauð. Því meir sem reynsla barnsins og hug-
myndaauður vex, með öðrum orðum, því meir sem innri
skilyrðin þróast, því minna verður athyglin á valdi ytri
skilyrðanna. Hæfileikinn til að beina athyglinni vísvit-
andi að ákveðnu efni þroskast smám saman með aldr-
inum. Því yngri sem börnin eru, því meira verður að
byggja á hinni ósjálfráðu og sjálfkvæmu athygli, og hún
getur verið sterk hjá börnunum, eins og sjá má af leik-
um þeirra og hvernig þau hlusta á það, sem þeim þykir
gaman að. — Athygli barna stefnir, eins og kunnugt
er, meira út á við, að því sem skynjanlegt er, heldur en
inn á við, að því sem ekki verður skynjað. Allt, sem
hægt er að gera þeim sýnilegt, heldur athyglinni miklu
betur fanginni en orðin ein. James segir góða sögu:
Kennslukona ein var hrifin af því, að eitt barnið fylgdi
orðum hennar með hinni mestu athygli, en þegar
kennslustundin var búin, sagði krakkinn við hana: >Eg
horfði allt af á yður, og efri skolturinn á yður hreyfðist
aldrei neitt*. Hann hafði verið að taka eftir þessu, en
ekki því, sem hún sagði.
Börn eru lengur en fullorðnir að laga athyglina eftir
nýjum viðfangsefnum, segir Meumann. Þá er og munur
á börnum og fullorðnum í því, að fullorðnir geta betur
haldið athyglinni jafnt við efnið, þegar þeir einu sinni
setja sér það, en athygli barnsins hvarflar aftur og aft-
ur frá, og þarf nýrrar og nýrrar hvatningar. Auðvitað
er á öllum aldri munur á mönnum í þessu efni. Og