Spegillinn - 01.07.1965, Síða 13

(Lag: Hlíðin mín fríða).
Brag skal nú brugga,
bogann reyna að spenna,
guða á glugga
géðhjartaðra kvenna.
Hvenær sem ég sé þær
sáran langar holdið
að sinna þeim soldið.
Sá ég síld vaða
suður af Langanesi,
gróðavon glaða
geisla af mörgu iési.
Samgleðst ég með sanni
sfldarútvegsmönnum
á hausnum í hrönnum.
Kotroskin kría
í hvolftinn síli stingur,
Ave maría
Margt misjafnt hendir
menn um dimmar nætur,
en biskupinn bendir
brosmildur og sætur
upp til efstu hæða
öllum Skálholtsvinum,
til heivítis hinum.
Austfirzk ungmeyja
afmeyjast á „plani“,
satt bezt að segja,
sá er þeirra vanl.
Þvo af svindli og svikum
söluskattgreiðendur
harðdrægar hendur.
Árelíus syngur.
Húrra fyrir honum,
hann er góður prestur.
— „Buldi vlð brestur".
íhaldið afar
indæl vormót heldur.
Sízt er vor Svavar
við „Sögu“ eina felldur.
Bjami á kontrabassa
baular eftir nótum,
rammfalskt frá rótum.
Landsstjórnin völt á
löppum eins og fleiri,
blessai allt brölt á
Birni á Akureyrl.
Nú er hann fyrir norðan
nauðlentur við stokklnn
og fúll út í flokkinn.
Hart er í árl
innan vinstri flokka,
af írafári
upp skal spilin stokka;
fór þar flest á aftur-
fótum tíðarandans
fúll-spítt til fjandans.
Bitlinga magnist
mergð á ríkisjötum,
öll úrráð gagnist
fhaldi og krötum.
Af þeim aldrei renni
endurreisnarviman.
Tröll hafi Tímann.
Bragi.
Spegillinn 13