Fálkinn - 19.12.1941, Blaðsíða 54

V
48
JÓLABLAÐ FÁLKANS 1941
Hreinsið húðina
á hverju kvöldi
úr ekta
LIDO -
44,
hreinsunarkrem
Jólamyndirnar
á bestu filmuna:
„5E:LD H. P. 3 32-5chEi'nEr-3Íig
50DD H & D - -
Það er sama sem innimyndir við venjulegt lampaljós. — Jafnvel kassavjelar geta það.
Ennfremur höfum við Ijósmyndavjelar, töskur, Ijósmyndapappír, framkallaraskálar,
framkallara og margt fleira hentugt til jólagjafa.
Sportvöruhús Reykjavíkur - Bankastræti 11 - Talsími 4053
kröggum út af manninum og var
gerður gjaldþrota. En þá er það sem
Lincoln EJlswortli, ameríkanski auð-
maðurinn kemur til sögunnar og
hleypur rausnarlega undir bagga.
Næst fljúga Amundsen og Ellsworth
við 6. mann og komast landleiðina
norður undir heimskaut, neyðlenda
þar og eru taJdir af, en komast til
Spitzbergen aftur eftir 24 daaa töf.
Og loks er ferðin á loftskipinu
„Norge“ frá Spitzbergen yfir heim-
skautið og til Teller í Alaslía og
eftirhreytur þær, sem af Jeiddi út af
framkomu og liáttalagi Nobile flug-
stjóra.
Síðasti þátturinn er ekki sagður í
jiessari bók: ferð Amundsen með
„Latliam“ er hann ætlaði að lið-
sinna Nobile öfundarmanni sínum,
eftir strand lians á „Italia“ norður
í höfum. Því að úr jieirri ferð kom
Amundsen aldrei. — —
Amundsen var maður ágætlega rit-
fær og segir einkar skemtilega frá,
enda tekur jiessi bók hans fram
flestum sjálfsæfisögum. Og hún seg-
ir frá efni, sem íslendingar eigi
hvað síst telja sjer skylt að kynnast.
Þýðingin er einkar lipur, svo að
jiess verður í rauninni alls eigi
vart, að um jiýðingu sje að ræða.
Og frágangur og tilhögun bókarinn-
ar er með ágætum, svo sem áður er
að vikið, og að sumu leyti nýmæli,
sem taka mætti til eftirbreytni. Er
Jiar átt við hinn stutta inngang
Jiýðanda að liverjum einstökum
kafla bókarinnar. Fjöldi prentaðra
ljómynda af Amundsen og úr ferð-
um hans er í bókinni, á sjerstakan
myndapappir. Og hverri kaflabyrjun
fylgir teikning. Eru sumar jjeirra
úr ferðabókum Fr. Nansen, en flest-
ar hefir Halldór Pjetursson gert.
Af öllum „jólabókunT', sem út hafa
komið í ár, er tæpast nokkur Jjarf-
ari en þessi. Hún lýsir svo einstakri
manndáð, að hún getur verið sálu-
bót ungum jafnt sem gömlum.
Dr. Jón Helgason biskup:
ÞEIR, SEM SETTU SVIP Á
BÆINN.
Núna um helgina kom á jólamark-
aðinn þriðja bók dr. Jóns Helgason-
ar bisluips á jjessu ári. Áður er
komin æfisaga Tómasar Sæmunds-
sonar og „Árbækur Reykjavíkur“, en
nú bætist við til árjettingar við Jjær
bókin „Þeir, sem settu svip á bæ-
inn“. Þarna er sagt frá öll-um þeim,
sem eittlivað bar á í bæjarlífinu í
uppvexti höfundarins, eða á árun-
um 1870 til 1880, en á þeim tíma
óx íbúafjöldinn úr 1700 upp í 2500,
og voru jjá í höfuðstaðnum 80 hús,
en 200 fjölskyldur bjuggu í torf-
bæjum eða steinbæjum, sem nú eru
nálega horfnir.
Efni bókarinnar er almenningi
kunnugt í aðaldráttum, Jjví að höf.
flutti fyrirlestra í útvarpið í fyrra
um hinar ýmsu stjettir manna í
Reykjavík og eru þessir útvarps-
fyrirlestrar uppistaða bókarinnar og
litið breyttir. Eru kaflarnir sex, nfl.
Embættis- og mentamannastjettin,
Iðnaðarmannastjettin, Kaupmanna-
stjettin, Tómthúsmannastjeltin,
Námsmannastjettin og Húsmæðra-
stjettin. Alt er það nú komið undir
græna torfu Jjetta fólk, sem bókin
segir frá, en sumt af því svo ný-
lega, að miðaldra menn muna ljað.
Þó að Reykjavík væri að vísu ekki
stór í Jjá daga sem persónur bókar-
innar voru starfandi borgarar stað-
arins, þá gegnir þáð þó furðu, hve
höfundurinn hefir Jjekt margt af því
svo vel, að hann getur dregið upp
augnabliksmynd af fólki Jjessu, ein-
kennum og starfi. Slíka bólc væri
engum manni kleift að skrifa um
Reykvíkinga nútímans, en Jjessi bók
skilur eftir i endurminningu les-
andans eigi aðeins vitneskju um
fólkið sjálft, heldur lika bæjarbrag-
inn og hið daglega líf liinnar vax-
andi borgar.
Fólk ljað, sem höfundur segir frá,
er svo nærri nútíðinni að allur Jjorri
liinna innfæddu „ekta“ Reykvikinga
getur leitað Jjar uppi feður sína og
afa, mæður sínar eða ömmur. Þarna
eiga þeir forfeður eða skyldmenni.
Þarf Jjví ekki að efa, að bók Jjessi
verður vinsæl á heimili allra hinna
innfæddu Reykvíkinga og enda ann-
ara líka — en fyrst og fremst þö
liinna „einu sönnu“ höfuðstaðarbúa.
AlJjjóð veit, að enginn núlifandi
maður sje kunnugri sögu Reykja-
víkur en dr. Jón biskup. Af bókum
lians, sem áður hafa komið út, verð-
ur bert, að hann svo að segja þekkir
sögu hvers einasta gamals liúss í
borginni, sjer fyrir sjer, hvernig
heilar götur hafa orðið til og breyst.
Af Jjessari bók er ljóst, að hann
þekkir fólkið ekki síður en mann-
virkin, á svo undraverðan liátt, að
einsdæmi er, og minni hans hlýtur
að vera aðdáanlegt.
Þá má ljað merkilegt heita, hve
vel honum hefir tekist að ná saman
myndum af fólki, sem hann lýsir.
Því að Jjarna i bókinni er hvorki
meira nje minna en 160 myndir,
og hafa flestar þeirra aldrei verið
prentaðar áður. Auka þessar myndir
mjög gildi bókarinnar.
Það er vafalaust, að fólk gripur
Jjessa sjaldgæfu bók fegins hendi,
ekki sísl hið rosknara. Frágangur
Iiennar er prýðilegur. Og nafna-
registur fylgir henni, þeim til hægð-
arauka, sem vilja leita Jjar upplýs-
inga um ákveðnar manneskjur.