Fálkinn - 21.06.1961, Blaðsíða 26

RITHANDAR-
LESTUR
Regluleg skrift táknar: Viljastyrk,
festu, ákveðni og mótstöðuafl; enn
fremur: kulda, óauðugt tilfinninga-
líf, þröngsýni og stífni. Einnig vilja-
festu, en viðkomandi hættir þó til að
láta stjórnast af tilfinningum sín-
um, sem ekki fá útrás og er því oft
kaldur og stífur og skortir frum-
leik.
Óregluleg skrift: Miklar tilfinningar,
fljótfærni og frumstæði; einnig:
viljaleysi, veiklyndi og skort á
vinnuþreki.
Hrynjandi.
Samræmi táknar: Jafnvægi, sjálfstjórn,
en einnig tilfinningaleysi, sljóleika,
þannig að viðkomandi lætur ekki
trufiast af utanaðkomandi áhrifum.
Ósamræmi táknar- jafnvægisleysi, og
viðkomaudi er móttækilegri og opn-
ari fyrir bæði andlegum og líkam-
legum áhrifum, en er oft yfirborðs-
kenndari, auðveldlegar æstur upp og
áhrifagjarnari og nýjungagjarnari.
Hraði.
Nokkur einkenni hraðskriftar: Strikin
grönn og bein, punktar líkir komm-
um og dálítið fyrir ofan stafina,
vinstri síðueyðan („spássían")
breikkar oft niðureftir, endastrik oft
gerð lengri og strikin oft ávalari en
hvöss.
Hröð skrift táknar afl og framsækni,
að viðkomandi sé laus við hömlur,
vilja, og framtakssemi, líf, en einnig
óróa og flótti og óstöðugleiki.
Hæg skrift: Hömlur, aflinu haldið til
baka, en einnig ró, umhugsun og
gætni, en líka óákveðni.
Breið skrift er því merki um fram-
sækni og hömluleysi, og
þétt skrift um hömlur eða þvingun.
Óregluleg skrift er frjálsari en reglu-
leg.
Þungi.
Skrift er „þung“, þegar niðurstrikin
eru gildari en uppstrikin, en létt ef
allar línur eru jafngrannar eða jafn-
digrar.
Þungi táknar afl og lífsorku, en því að-
eins að skriftin sé hröð og breið,
annars getur hún táknað hömlur og
í því sambandi kulda og þunglyndi.
Létt skrift er liprari og táknar tilfinn-
ingasemi og -næmi, og viðkomandi
26 FÁLKINN
er viðkvæmari og áhrifagjarnari en
að hann verður einungis var við
sjálfan sig og afl sitt. Létt skrift
táknar frelsi.
Breidd.
Breið skrift: Viðkomandi hreyfir sig
meira til hægri og hefur þörf fyrir
að tjá sig og kynnast öðrum. Ef
breið skrift er um leið hröð, getur
það táknað flótta, yfirborðsmennsku
og óvarkárni.
Samanþjöppuð skrift táknar sjálfs-
stjórn, dug, hlédrægni. Einnig: Van-
trú, tortryggni, efasemd og kvíða.
Stærð.
Stór skrift (stærri en 3 mm) táknar, að
viðkomandi haldi fram sjálfum sér
og hugmyndum sínum, að hann hafi
aðdáunarhæfileika. Þessi skrift tákn-
ar oft hugsjónir og óskir, en að við-
komandi skorti á hinn bóginn raun-
sæi.
Lítil skrift (minni en 2 mm) táknar
raunsæi, en stundum einnig heimsku
og smámunasemi.
Samhengi
(Hvernig stafirnir eru tengdir).
Bogar að neðan nefnast „guirlander",
en bogar að ofan „arkader".
Tornóttir guirlander og arkader:
vinklar.
Ef skriftin er þannig, að ekki má
lengur greina guirlander, arkader
eða vinkla, nefnist hún þráður
(þráðskrift).
Skólaskrift: M og N eru arkade-löguð,
og U eru guirlande-löguð.
Guirlande-skrift. Þessi skrift bendir,
eins og þráðskriftin, á mjúka hreyf-
ingu. Hún er opin að ofan og mynd-
ar að neðan mjúka boga, sem liggja
til hins næsta. Þessi skrift táknar,
að viðkomandi er velviljaður,eðlileg-
ur í framkomu, opinskár og áhrifa-
gjarn. Eins og þráðskriftin er guir-
lande-skriftin merki um frelsi, en
ef saman fara fleiri merki um frelsi
(stór, breið eða hröð skrift), getur
hún e. t. v. bent til ósjálfstæðis, á-
hrifagirni og að viðkomandi sé öðr-
um háður.
Arkade-skrift er bogamynduð skrift.
Hún er frekar lokuð að ofan og
táknar oft eyður í sálarlífinu, inní-
Framh. á bls. 32.
Þetta er sagan um hana Litlu Kát.
Hundinn, sem lagði af stað út í heim-
inn, í leit að vini meðal manna.
Hvenær ævintýrið skeði?
Kannske er dagur síðan, ár eða aldir.
Og hvaðan Litla Kát kom, veit ég
ekki. Máske átti hún uppruna sinn í
vindunum, sem bárust úr suðri, eða
sótti hann í fjárhúsjötu.
En það var vor í lofti, þegar Litla
Kát kom tfítlandi upp götuslóðann, sem
lá að sumarhúsinu við ána, með goluna
leikandi um svartan feldinn og undur-
hvít brjósthárin.
Hún staðnæmdist við garðshliðið og
sperrti smágerð eyrun. Svo labbaði hún
til konunnar, sem var að þurrka þvott-
inn sinn.
Líttu niður. Sjáðu. Ég er komin.
Hver er komin? sagði konan hissa og
beygði sig niður. Og þá fór hún að brosa,
því við fætur hennar sat aðeins lítil
hundur og gelti á tæpitungu.
Hún lagði af sér votar flíkurnar og
kraup niður.
Hvaðan kemur þú?
Um það hafði Litla Kát enga minnstu
hugmynd. Hún dillaði bara rófustert-
inum og ýlfraði vandræðalega.
Þá kallaði konan á manninn. Hann
hætti verki sínu og koma á vettvang.
Hún er víst heimilislaus, auminginn,
mælti konan og strauk blíðlega um koll-
inn á Litlu Kát.
Maðurinn klóraði sér undir húfunni
og horfði niður á hvolpinn, sem hallaði
undir flatt. í gleítnislegu bliki augna
hans var vonglöð spurn:
Má ég vera, vinur?
Þú mátt vera, anzaði maðurinn loks.
Þá skinu stjörnur í augunum hennar
Litlu Kát. Hún sleikti fætur mannsins,
stakk trýninu í lófa konunnar en sólin
hló.
Ríki mannsins var fullt af dásemd-
um, sem gaman var að skoða.
Og einn daginn færði Litla Kát út
leiksvið sitt og sótti heim fuglagarð ná-
grannans. En hænsni, endur og gæsir
voru nokkuð, sem Litla Kát hafði aldrei
séð fyrr.
Hún datt líka á rassinn og rak upp
skræk af undrun. Þetta voru kátleg
kvikindi. í garðinum spígsporaði fjöldi
fugla, önnumkafnir við ætisleit og fið-
ursnyrtingu.
Undir kofaveggnum sváfu gæsirnar
með haus undir væng, og á skúrburst-
inni trónaði fráneygður haninn með
mjótt nef og kórónu á höfði.
Og nú hvessti hann sporana, þandi
brjóstkassann og rak upp óskaplegt
stríðsöskur.
Litla Kát mjakaði sér nær, sótti í sig
kjarkinn og gaf frá sér kurteislegt gelt:
Má ég vera?
Haninn þagnaði í miðju kafi og pýrði
augun á litla hvolpinn.
Þú mátt vera greyið, sagði hann
þessu næst vinalega. Haninn hafði oft
séð hunda. Gaggaggaggag, samsinntu
beztu varphænurnar og litu með móður-
legri blíðu á Litlu Kát.