Fálkinn - 22.11.1961, Síða 20

Við hér . á FÁLKANUM
fréttum fyrir nokkru af því að
Borgfirðingafélagið ætlaði
bráðlega að halda árlega sam-
komu fyrir þá Borgfirðinga,
sem þyggju í Reykjavík og
nágrenni og komnir væru yf-
ir sextugt og sem náð yrði til
með góðu móti. Það var ekki
að sökum að spyrja. Við fór-
um að eins og Faraldur Speg-
ilsins forðum: Hentum tann-
burstanum ofan í tösku og þar
á eftir myndavél og fjöl-
menntum upp í Sjómanna-
skóla, en þar skyldi hófið
haldið.
Formaður Borgfirðingafé-
lagsins hin síðari ár og sá sem
setið hefir í stjórn þess frá
upphafi, Guðmundur Illuga-
son setti samkomuna eftir að
gamlir kunningjar og vinir,
svo og vinkonur höfðu heils-
azt og sumir fengið sér í nef-
ið saman. Guðmundur, sem
gætti allra glæpa landsmanna
um árabil (þ.e. Sakaskrárinn-
ar), sagði að fyrst færu fram
skemmtiatriði, síðan yrði
dansað.
Næstur í pontuna var hið
góðkunna borgfirzka skáld,
20 FÁLKINN
Guðmundur Böðvarsson frá
Kirkjubóli og sagði hrakn-
ingasögu við mikinn fögnuð
áheyrenda, enda sagan öll í
léttum stíl.
Þá kom fram kvæðamaður,
Jóhannes Benjamínsson og
kvað kvæði að fornum og góð-
um íslenzkum sið og við góð-
ar undirtektir. Undir lokin
var Guðmundur Illugason
farinn að svipast um eftir
Karli Guðmundssyni sem átti
að flytja skemmtiþátt og þeg-
ar það sýndi sig að Karl var
ekki kominn, hljóp hann sjálf
ur í skarðið og sagði sögur úr
Borgarfirði og víðar að. Um
síðir kom svo Karl og leysti
Guðmund af hólmi.
★
Það var talsverður troðn-
ingur við borðið með „bakk-
elsinu“ og á meðan hittum við
nokkra góða og gilda Borg-
firðinga, fyrst þá Geir Guð-
mundsson frá Lundum í Staf-
holtstungum og Sigurð Gísla-
son frá Hamraendum. Geir
kvaðst hafa flutt til Reykja-
víkur árið 1959 og una hag
sínum allvel. Sigurður frá
Hamraendum er búinn að
dvelja hér í fjórtán ár. en er
búskapurinn í fersku minni.
Sigurður var þekktur í-
þróttamaður á yngri árum og
sérstaklega góður sundmað-
ur. Hann bar gæfu til þess að
bjarga fjölda manns frá
drukknun á „Kalda íþrótta-
rnótinu" svokallaða, sem
haldið var á Hvítárbökkum
árið 1917.
Er íþróttakeppni var lokið
og skemmtiatriðum, flykktist
fólkið í ferjuna, sem notuð
var til flutninga yfir Hvítá.
Fleira fólk fór út í bátinn en
mátti og steinsökk hann með
um tuttugu manns innan-
borðs. Sigurður var staddur
þarna hjá og hafði í hendi
bambursstöng mikla, sem not-
uð hafði verið til að gefa sund-
mönnum merki. Hann rétti
stöngina út til hins sökkvandi
fólks og náði það allt hand-
festi á henni utan ein stúlka,
sem flaut niður ána og var
bjargað af öðrum. Þarna lá
við stórslysi og mátti ekki
tæpara standa.
Einar Vigfússon kom til
okkar. Einar er ættaður úr
Norðurárdal, fæddur að
Hraunsnefi en bjó lengi í
Dalsmynni. Kona hans, Ragn-
hildur Jóhannsdóttir var
þarna einnig. Hún er Breið- i
firðingur, ættuð af Skarðs-
strönd, nánar tiltekið frá Geir-
mundarstöðum.
Þau Ragnhildur og Einar
sögðust hafa mjög gaman af
að koma á slíka samkomu,
þar sem fjöldi gamalla vina
hittast. Þau fluttu til Reykja-
víkur árið 1949 en hafa verið
í Borgarfirði sumartíma síð-
an. Uti í horni sátu þeir Þór-
arinn Magnússon og Jón
Brynjólfsson báðir þekktir
Borgfirðingar. Þórarinn hefir
verið virkur meðlimur í Borg
firðingafélaginu og í stjórn
þess í sextán ár. Hann er frá
Dýrastöðum í Norðurárdal.
Jón er frá Hlöðutúni.
Við borð fyrir miðjum vegg
sat Enok Helgason rafvirkja-
meistari ásamt Grími Þórðar-
syni, Magnúsi Grímssyni og
nokkrum konum.
Við næsta borð, Guðmund-
ur Böðvarsson ásamt Ingi-
björgu Sigurðardóttur konu
sinni og fleiri Borgfirðingum.
Guðmundur. sem lengi bjó að