Fálkinn - 15.08.1962, Qupperneq 4

séð & heyrt
Þau njóta lífsins í sólskini og snjó. Þið þekkið eflaust konuna,
þetta er hin fræga furstafrú af Monaco með börn sín tvö. Þau heita
Caroline og Albert. Staður sá, sem þau dveljast á, heitir Schoried
og er í Sviss, en þar eiga furstahjónin fjallakofa.
Draugatrumburnar.
Harry Lever, sem býr í Nýju Jórvík, hló að
öllum þeim sögum, er honum höfðu verið
sagðar um leyndardóma Voodoo-trumbanna,
þegar hann kom til Haiti. Óhræddur keypti
hann sér stóra og litríka trumbu og þegar
hann kom heim, festi hann hana upp á vegg
í herbergi sínu. En eftir að trumban var kom-
in upp á vegg, var hann nótt eftir nótt vak-
inn af ónotalegum slætti í trumbunni. Smátt
og smátt hætti hann að hlæja að hjátrú og
hindurvitnum. En svo var það eina nótt, þegar
slátturinn og hljóðin í trumbunni voru sem
mest, gat hann ekki stillt sig iengur, hann
stökk fram úr rúminu, bullsveittur, dró fram
langan kuta og rak í gegnum skinnið ofan á trumbunni. Þá fyrst
uppgötvaði hann, að leyndardómur trumbunnar var fólginn í því,
að heill her af feitum Haiti-kakkalökkum hélt dansleik í iðrum
trumbunnar.
Rithöfundurinn heimsfrægi, Bernhard Shaw, sem gat verið jafn
meinfyndinn í hinu daglega lífi og í bókum sínum og leikritum,
sat eitt sinn til borðs með ungri stúlku. Allt í einu beygði hann sig
að dömunni og hvíslaði að henni, að sér fyndist hún vera alveg
afskaplega falleg og elskuleg stúlka.
Stúlkan hafði haft ýmsar spurnir af Shaw og illkvitni hans og
var ákveðin að láta hann ekki gabba sig neitt. Þess vegna svaraði
hún:
— Mér þykir leitt að geta ekki sagt það sama um yður, hr. Shaw.
Shaw svaraði um hæl:
— Gerið bara eins og ég: Ljúgið!
Það er aðeins einn
flokksfélagi, sem Aden
auer þúar. Það er
Pferdmenges banka-
stjóri í Köln. Hann er
aldursforseti sambands
þingsins og þess vegna
varð hann að halda
ræðu, þegar þingið var
sett.
Þetta var fyrsta
ræða hans í þinginu,
var hann mjög tauga-
óstyrkur.
— Hvað á ég að
segja? spurði hann vin sinn, Adenauer kansl-
ara. Gefðu mér eitthvað ráð.
— O, sagði Adenauer, þetta er ekki svo erf-
itt. Mikilvægast er að þú fléttir inn í ræðuna
einhverri tilvitnun frá Goethe. Það hefur
alltaf áhrif.
Þessu ráði fylgdi Pferdmenges líka, en
þegar kom að tilvitnuninni yggldi Adenauer
sig ósjálfrátt: Manninum skjátlast, svo lengi
sem hann dregur andann.
Hvern hafði félagi hans eiginlega í huga?
★
Þegar John D. Rockefeller eldri fékk að
vita, að fjölskylda hans ætlaði að gefa honum
rafmagnsbíl, sem kostaði 6 þúsund dali, í
afmælisgjöf, sagði hann við hina gjafmildu
ættingja sína: — Ef ykkur er sama, þá vildi
ég heldur, að þið gæfuð mér peningana.
★
.
Svo er sagt, að
Picasso lífgi upp hinn
gráa hversdagsleika. i
Um hann spinnast ótal
sögur og alltaf er ys
og þys, þar sem hann
er viðstaddur. Fyrir
nokkru rak menn samt
í rogastanz, — komm-
únistinn og faðir hinn-
ar frægu friðardúfu,
varð uppvís að því að
eiga kapitalista fyrir
hjartans vin. Og þessi kapitalisti er enginn
annar en hinn stórauðugi brezki listmálari,
Douglas Cooper. Cóoper þessi var fyrir
nokkru stunginn lífshættulega af afríkönsk-
um manni á Miðjarðarhafsströndinni.
Listmálarinn komst lífs af, en liggur stöðugt
mikið veikur í villu sinni, sem stendur nálægt
Nimes. Meðan hann lá þar veikur sýndi
Picasso vináttu sína í verki. Hann fyllti
herbergi hins sjúka manns með blómum og
þrýsti kossi á báðar kinnar Coopers, þegar
hann var lagður í hina breiðu rekkju sína,
sem mun vera frá 16. öld.
Já, Picasso er ekki alls varnað.
4
FALKINN