Fálkinn - 15.08.1962, Qupperneq 24

að hitta Suzu, þráði að fara í heitt og
gott bað og síðan í mjúkt og þægilegt
rúm. Það mundi verða dásamlegt að
hvíla sig eftir allt þetta, eftir erfiðið
við jarðarförina og þá viðbjóðslegu
stemningu sem ríkt hafði meðal ætt-
ingja sir Richards. Og loks ferðin með
Ian Glenmore, sem hún ótaðist jafn
mikið og hún.......Nei, hún mátti ekki
hugsa um hann sem annað en hálfbróð-
ur Bruce. Það voru augu og varir
Bruce sem hún átti að muna, en ekki
AGA, , ;
SPILAÐ HÁTT
f MONTE
CARLO
Herbert setti vatnsflöskuna frá sér
og reyndi að horfa beint í augun á konu
sinni. Þau sátu þarna á gangstéttaveit-
ingahúsi ásamt nokkrum ferðamönnum,
sem ferðuðust á vegum ferðaskrifstofu.
Þetta var í Monte Carlo. Tíminn var
naumur, eftir tæpa klukkustund átti
bíllinn að aka áfram til Nice og ef til
vill mundu þau aldrei koma aftur til
Monaco.
Herbert hafði aldrei stigið fæti sínum
í spilavíti, og honum fannst það óbæri-
legt að hafa komið í frægasta spilabæ
veraldar, en ekki freistað gæfunnar.
— Kemur ekki til mála, sagði hið
stranga víf, Alice, þegar hún mætti
augnaráði hans — við höfum ekki of
mikinn gjaldeyri fyrir.
— Mig langar bara til að líta þar inn
og reyna nokkur spil. Ég skal lofa því
að spila ekki svo hátt, að ailir pening-
arnir fari. Mig langaði bara til þess að
geta sagt frá því heima, að ég hafi spil-
að á spilavítinu.
Alice veitti ekki frekari mótspyrnu.
— En þú verður í síðasta lagi að
vera kominn aftur eftir tuttugu mínút-
ur, sagði hún ógnandi. Herbert tæmdi
skjótt glasið. Tveimur mínútum seinna
stóð hann við spilaborðið, grænt snoturt
borð, þar sem rúllettan snérist stöðugt.
hinn þykki og nautnalegi munnur og
breiða haka. Hún varð að vera skynsöm
og láta sig ekki dreyma heimskulega
drauma.
Þau voru komin að Tottenham Court
Road, óendanlega langri götu í hjarta
Lundúnaborgar, þegar lafði Channing
gaf eklinum merki um að stöðva vagn-
inn við dimmt og óásjálegt hús.
— Hér býr ein af mínum gömlu vin-
konum, sagði hún og steig út úr vagn-
inum. -—- Ég kem aftur eftir fáeinar
mínútur. Hún hefur legið veik af berkl-
um í fleiri rnánuði og það er ekki svo
mikið sem hægt er að gera fyrir hana,
vesalinginn.
Ian fylgdi henni að dyrunum. Þegar
þau höfðu barið að dyrum nokkrum
sinnum, var lokið upp og gráhærð göm-
ul kona með ljós í hendi birtist.
Katrín sá, hvernig lafði Channing
heilsaði gömlu konunni vingjarnlega
Hann setti 5 franka á en plein. Hann
var með mikinn hjartslátt. En ef hann
ynni þarna, mundi hann fá upphæðina
35 sinnum hærri. Rúllettan snérist og
andartaki síðar var hann 175 frönkum
ríkari. Hann lét allan hagnaðinn vera
kyrran. Rúllettan snérist aftur og enn
voru örlögin honum hliðholl.
Gjaldkerinn ýtti 6000 frönkum yfir
til hans. Herbert ljómaði af gleði, og
hann greip seðlabunkann og flutti hann
yfir á á cheval, þar sem upphæðin
mundi margfaldast 17 sinnum, ef hann
ynni.
Hann vann.
Hann svimaði. Hann hafði unnið
100.000 franka á tæpum fimm mínútum.
Þetta var meira en hann nokkru sinni
hafði dreymt um að eiga.
Hann lét upphæðina vera á sama stað.
Aftur snérist rúllettan og hann fylgd-
ist utan við sig með hvernig kúlan sérist.
Á cheval.
Herbert sortnaði andartak fyrir aug-
um, og hann varð að grípa í borðbrún-
ina til þess að detta ekki. Þetta var stór-
Framh. á bls. 36.
og hvarf síðan inn fyrir með henni.
Ian fór ekki inn með henni. Hann gekk
hægt að vagninum til Katrínar.
Hversu hávaxinn og myndarlegur
hann er, hugsaði hún — og ólíkur öll-
um öðrum karlmönnum. Það var eitt-
hvað sérkennilegt við hann. Hann bjó
yfir sjálfsöryggi sem ekki átti neitt
skylt við dramb. Það var eitthvað sterkt
og óbifanlegt við framkomu hans, eitt-
hvað, sem hlaut að hafa áhrif á mann.
Bara að hún gæti hatað hann. Innst inni
hvíslaði rödd að henni, að hann hefði
séð í gegnum örvæntingu hennar, þegar
þau töluðu um East End á leiðinni.
Hann steig upp í vagninn og settist
við hlið henni. Henni varð þungt um
andardráttinn.
— Hvers vegna fórstu ekki með
Bruce? spurði hann eftir stutta stund.
— Frænku yðar fannst það ekki við-
eigandi, svaraði hún stuttlega.
Hann hló.
— En hvað það var henni líkt. Var
hún kannski hrædd um að þér munduð
nauðga honum?
Fyrst varð hún nábleik en síðan rjóð
af reiði.
Hann hélt áfram:
— Bruce er uppfylling drauma allra
mæðra um fyrsta flokks ungan og göf-
ugan eiginmann fyrir þeirra elskuðu
dóttur. Hann mundi aldrei gera neitt
„óviðeigandi“, jafnvel ekki með ofur-
litlum freistara eins og yður.
Hann hafði lagt handlegginn um
herðar henni og varir hennar tóku að
skjálfa.
— Nei, svaraði hún og reyndi af öll-
um mætti að láta ekki á neinu bera. —
er undarlegt að slíkur sjentilmaður sem
Bruce skuli geta átt ....
— .... hálfbróður eins og mig, eigið
þér við? Hárrétt, sagði hann og áður
en hún vissi af hafði hann þrýst vörum
sínum að hennar af slíkum krafti og
hita, að hún gleymdi bæði stund og
stað. Hið eina sem hún fann var sú
sælutilfinning að vera í návist hans.
— Catherine, hvíslaði hann........
í sama bili lukust dyrnar á dimma
húsinu upp og hávær rödd lafði Chan-
ning rauf þögnina.
— Góða nótt frú Jones. Ég vona að
Mary batni. Hún leit satt að segja ekki
sem verst út í kvöld.
Ian sleppti Katrínu og flýtti sér að
setjast í sætið gegnt henni. Ekillinn
hafði hoppað niður úr sæti sínu og
opnað fyrir lafði Channing, sem enn
talaði um Mary, sem vissulega mundi
ekki gefast upp í fyrstu lotu, heldur
berjast við dauðann allt til hinztu stund-
ar.
Hún veitti því ekki eftirtekt, að Ian
var óvenjulega fámæltur. Katrín sagði
heldur ekki orð. Hún sat þarna með
lokuð augu til þess að geta betur lifað
upp aftur hinar dásamlegu sekúndur.
Gat það verið rétt?Bar hann nokkrar til-
finningar í brjósti til hennar? Ef svo
var ekki, hvernig gat hann þá kysst
hana á þennan hátt? Og hún, — hvað
Framh. á bls. 36.
24 FALKINN