Fálkinn - 20.02.1963, Blaðsíða 24

LITLA SAGAM EFTIR WILLY BREIMHOLST
NAUMT SKAMMTAÐ
Þegar maður hefur aðeins lítil
mánaðarlaun, borgar af bíl, sjón-
varpi, þvottavél ásamt kæliskáp og
sterófóniskum plötuspilara, þar við
bætist, að maður á konu og þrjú börn,
og er ógurlega skattpíndur, fyrir
utan að maður er að borga af hús-
inu svimháa vexti og lán, þá er það
næsta takmarkað, sem maður getur
eytt í londonlömb, lambakótelettur,
rússneskan kavíar eða rjúpnasteik
með rjómasósu.
En Hálundsfjölskyldan þekkti slíkt
sælgæti ekki nema af afspurn og af
myndum og texta úr gylltu -mat-
reiðslubókinni, (en frú Hálund skuld-
aði enn í henni 75 kr.) Þau hjónin
höfðu bara efni á að lifa á borgara-
legri fæðu og síðustu 8 eða 16 daga
mánaðarins, þegar hallærið var svo
mikið, að frú Yrsa varð að fara út í
hornin á buddunni til þess að finna
einn skitinn tuttugu og fimmeyring,
var hádegismaturinn aldrei annað en
saltfiskur með margaríni eða soðin
ýsa með tómatsósu. Þetta eru að vísu
hollir og nærandi réttir, en dálítið
leiðigjarnir, þegar þeir voru á boð-
stólum dag eftir dag.
— Æ, og enn einu sinni saltfiskur,
sagði Viggo oft, þegar hann settist
að snæðingi.
— Já, þú verður að auka við heim-
ilispeningana, svaraði frú Yrsa.
— Þú verður að læra að hafa meiri
stjórn á fjármálunum fyrstu daga
mánaðarins, sagði Viggó.
— Maður tapar holdum við þetta
fæði, sagði frú Yrsa, ég hef nú bara
misst kíló þennan mánuð.
— Það fer þér vel.
Viggó leit svo sannarlega ekki út
fyrir að vera vannærður. Hann hafði
rólega vinnu og eftir því sem hann
varð rótgrónari í starfi þeim mun
stærri varð keisinn. Þó var ekki hægt
að segja, að það væri heildsalaýstra,
en nálgaðist það virðingarheiti óðum.
— Þú megrast líka Viggó. Ég sé
það á þér. Bara að þú aukir við
heimilispeningana.
— Ég á ekki einu sinni fimm aura
með gati.
— Þú skrökvar því. Má ég sjá í
veskið þitt?
Viggó valdi þann kostinn að láta
þessa athugasemd sem vind um eyr-
un þjóta. Ef veski hans hefði verið
ryksugað og snúið til og frá, hefði
maður máski fundið fimmtíukall
eða svo, en Viggó vildi nú gjarnan
eiga fyrir tóbaki og Napoleonsköku í
kaffitímanum á skrifstofunni. Svo
fannst honum gott að fá sér eitt glas
af bjór á laugardögum.
Þannig eru karlmenn.
Og við því er ekkert að gera. Eða
finnst yður það?
í fyrstu atrennu gafst Yrsa upp.
En þá var ekki þar með sagt að hún
þekkti ekki ráð til þess að heimilis-
peningarnir yrðu meiri. Nokkrum
kvöldum síðar, þegar hjónin voru að
fara í leikhúsið, stakk Viggó höfðinu
inn um baðherbergisgættina.
— Yrsa, sagði hann, ég hef ákveðið
að heimilispeningarnir verði hundrað
krónum meiri á mánuði. Við getum
svo séð, hvort við þurfum að skera
eitthvað annað niður.
Yrsa þaut hamingjusöm upp um
hálsinn á manni sínum.
— O, ég er svo þakklát. En hver
fékk þig til að taka svo mikilsverða
ákvörðun?
Viggó hélt þrennum buxum fyrir
framan sig.
Framh. á bls. 28.
að ganga framhjá, en tefst við að hóp-
ur manna hefur safnast saman á gang-
stéttinni.
Allir stara á súluna. Skellibirtan fell-
ur á andlit fólksins og Marteinn af-
ræður að spyrja til vegar.
Yzt í hópnum stendur gömul kona
með dökkgrátt sjal yfir herðum sér.
Hún tyllir sér á tá og skyggnist yfir
herðar hinna. í augum hennar er hinn
sami starandi svipur, sem hjá búldu-
leitu stúlkunni og brúðum hennar.
Hann hleypir í sig kjarki. — Afsak-
ið segir hann lágum rómi. — Viljið þér
gera svo vel að segja mér. ....
Gamia konan hrekkur við og vísar
spurningu hans frá sér með reiðilegri
handahreyfingu. Og ekki lítur hún and-
artak af súlunni.
Marteinn ypptir öxlum í ráðaleysi,
og ætlar að halda leiðar sinnar. Um leið
og hann snýr sér við, verður honum
litið á tilkynningu, sem kemur í ljós
milli fólksins, eins og rauður ferhyrn-
ingur.
Það er eins og logandi elding sundr-
aði heimi hans.
Hættulegur morðingi flúinn!
Undir fyrirsögninni er ljósmynd af
manni.
Það er mynd af honum sjálfum!
I
99 Eg syngur ,.
Framhald af bls. 21.
þátttökuna og þeir, ,sem voru aftar i
salnum, voru verr settir en hinir. Það
varð fljótlega álitlegur hópur uppi á
senu.
Ein fóstran kom gangandi og leiddi
sér við hönd ungan mann og lágvaxinn.
Hann vildi fá að syngja einsöng fyrir
allan hópinn alveg ófeiminn, rétt eins
og hann væri heima í stofu hjá mömmu.
— Þessi ungi maður heitir Pétur
Haukur, og er fjögra ára. Hann ætlar
að syngja fyrir ykkur og hann segir
sjálfur hvað hann syngur,
En nú kom óvænt vandamál til sög-
unnar. Þótt hátalarinn væri lækkaður,
var það ekki nægilegt fyrir Pétur og
hann varð að teygja vel úr sér, en allt
kom fyrir ekki. Hann náði ekki upp.
En hann lét þetta ekki á sig fá, setti
hendur fyrir aftan bak og þandi út
brjóstið.
— Ég ,syng ,,Það búa litlir dvergar“,
sagði hann hátt og snjallt í hátalarann
og var hvergi smeykur.
*
Það var eftirtektarvert við þessa sam-
komu, hvað börnin voru stillt og kurteis
og virtust skemmta sér vel.
— Og við tökum undir með strák-
unum, sem sagði við fóstruna:
— Er svona á morgun líka?
24
FALKINN