Fálkinn - 20.02.1963, Blaðsíða 28

LITLA SAGAN
Framh. af bls. 24.
— Eg hef megrazt, sagði hann
skelfdur, ég get ekki dregið fram
lífið á þessu fæði, sem við höfum
haft síðustu mánuðina. Ég hef reynt
að fara í allar mínar buxur, en þær
eru alltof víðar.
Yrsa lofaði Viggó hangikjöti, rjúp-
um, súru slátri og harðfisk og tók
gleði sína aftur.
— Ja, svona auðvelt var það þá,
hugsaði Yrsa með sjálfri sér, þegar
hún stóð stuttri stund seinna fyrir
framan spegilinn, — maður víkkar
bara allar hans buxur um tvær
tommur og þá verður strax lagt við
heimilispeningana.
WiIIy Breinholst.
Svavar Gests
Framhald af bls. 13.
vettvangurinn og er ég hissa á að dæg-
urlagasmiðir og STEF skulu ekki vera
fyrir löngu búnir að koma því í kring
að íslenzk lög verði leikin í útvarpinu
í ríkara mæli. Ég er ekki í nokkrum
vafa um að þeir ágætu menn hjá út-
varpinu mundu miklu fremur vilja
leika góð íslenzk lög en þessa sístöðugu
erlendu hávaðamúsik. Þetta mundi gefa
mönnum byr undir báða vængi, fleiri
færu að semja og meira kæmi fram
af góðum lögum.
— Þið leikið fyrir unga fólkið í Lídó.
Hvað viltu segja mér um þá starfsemi,
sem þar er rekin?
— Fyrstu dagana sótti unga fólkið
Lídó mikið en síðan hefur aðsóknin
ekki verið nógu góð. Bæði er aðgöngu-
miðaverðið of hátt fyrir unglingana og
svo hitt, að þau eru enn ekki búin að
læra að skemmta sér á svona samkomu-
stað. Að mínu áliti tekur það ekki
nokkra mánuði að kenna unglingum að
skemmta sér á svona stað, heldur nokk-
ur ár. Og auðvitað á bæjarfélagið að
reka svona stað, hvort sem það er Lídó
eða einhver annar staður. Æskan á að
hafa sinn veitingastað, þar sem hún
skemmtir sér ein og á sinn máta. Það
ætti meira að segja að láta ungt fólk,
félög eða klúbba sjá að einhverju leyti
um reksturinn, unglingarnir mundu
vinna þarna til skiptis, sjá um hljóð-
færaleik og skemmtiefni. Verkefnin
eru næg þegar af stað er farið. En að
sjálfsögðu þyrfti slíkur rekstur að vera
undir handleiðslu hæfra manna.
*
— Fæstu nokkuð við ritstörf?
— Nei, það er enginn tími til þess.
— Þig hefur kannski einhvern tíma
dreymt um að verða rithöfundur?
— Nei, svo slæmt var það nú aldrei.
En þegar ég var auglýsingastjóri hjá
Vísi fyrir nokkrum árum þá skrifaði
ég fáeina þætti af léttara taginu, sem
ég undirritaði, Spói. Þeir komu síðar
út í bókarformi og seldust nokkuð vel.
En ég var hálf seinheppinn þar eins og
í Hálogalandi forðum. Til að bókin næði
sæmilegri lengd þurfti ég að bæta við
þremur þáttum. Ég vildi fella niður í
próförk sex eða átta línur úr einum
þættinum, en útgefandinn vildi endi-
lega hafa þær með, hann gat þess meira
að segja, að sér hefðu fundist þær mjög
skemmtilegar. Nú það var ekki að
sökum að spyrja þegar bókin kom út.
Framh. á bls. 33.
Allnr lieimurinii —
Framhald af bb. 9.
Halldór þagnar við og sýpur svo á
teinu.
— Veiztu af hverju ég varð svona
hrifinn af henni? Það var af því hún
er skáld eins og ég. En ég uppgötvaði
ekki að ég væri skáld fyrr en 29. nóv-
ember 1955. Þá fæddist dóttursonur
minn Baldur. Þá fékk ég innblástur og
orti:
Rennur sól úr sæ,
sumar verður.
Birtir yfir bæ
brosir ungbarn.
Fætt í fagran heim
framtíðar.
Síðan hef ég ort jafnt og þétt, ég
hef ort 80—90 sálma.
Sjá næstu síðu.
Á EG thnl
,»10 KveitJA
í HCKMI FVftlR
OIG