Fálkinn - 04.09.1963, Blaðsíða 27

Augnablik sat hann kyrr og starði
á mig feins óg hann horfði gcgnum þoku.
' Ég bjóst ekki við málefnalegu svari, ég
bjóst við gamansömum útúrsnúning.
Eh skyndilega sagði hann. ákveðinn:
I — Að þú værir farin að drekka.
í Mér lá við að fara að hlæja. Ég veit
I ekki hvers vegna.
— Ég er ekki byrjuð á því.
— Ekki? Gott. Hann brosti.
— Þú skalt ekki- brosa, pabbi. Ég
hugsa að þér finnist þetta jafnslæmt
eða verra.
Hann hélt samt áfram að brosa,
nærri því ásakandi eins og til.að segja,
að hann vaeri. viss um, að það gæti
ekki verið svo hættulegt. Ég tók það
ekki sem hrós. Það var einungis það,.
að hann áleit mig eins vanhæfa til að
fara með.ýkjur eins og hann sjálfan.
— Ég er ófrísk, sagði ég. .
Orðin hræddu líka sjálfa mig. Ég
óskaði þess stráx, að ég hefði sagt það
Varlegar.
Ég sá hvernig brosið hvarf af andliti
hans. Ég béið næstum óþolimnóð eftir
j áð hann hellti sér yfir mig.-
En hann sagði ekki néitt. Hann starði
bara fram fyrir sig. Það var eins og
hann hefði fengið kúlu í magann og
væri viss um, að vítiskvalir fylgdu þá
og þegar. Loks nuddaði hann augun
eins og hann væri að nudda úr þeim
Istírur.
— Ég skil það ekki almenniíega,
tautaði hann. Svo setti hann olnbogana
á borðið og faldi andlitið í höndunum.
Skyndilega varð ég hrædd. í einni svip-
an hafði ég refsað honum fyrir allar
þær sálarkvalir, sem hann háfðí valdið
mér, og ég iðraðist, iðraðist svo inrii-
lega, að á þessu augriabliki fannst mér
þetta það vérsta af öllu.
Þegar hanh hafði jafnað sig svolítið,
sneri hann sér: að mlr öskuréiður og
bað mig hverfa ur sínu húsi, Ég v&ri
ekki betri en götustelpa. Ég var næstum
glöð, að hann skyldi taka þéssu svona
— ég hefði ekki þolað það, ef hann hefði
verið samúðarfullur og hjálpsámUr.
Ég gakk í áttina til hússins í Fulham
og hugsaði um það á meðan, hvers
vegna ég hefði ósjálfrátt valið óáðlað-
andi og hrörlegt hverfi til að búa í. Að
vísu varð ég að fá eitthvað ódýrt, en
það lá eitthvað meira á bak við Á ein-
hvern óljósan hátt vildi ég refsa sjálfri — Ég vissi ekki, að það væri neitt
mér, eg vildi velja mér umhverfi, sem * ljös hér: ságði ég' önúg; ' -
væri- í samræmi við ástæður mínar. En Það var kveikt á peru. Húri bar ekki
ég hefði ekki válið hliðargötUr Fulham, mikið ljös, en rióg t’ií að'sýná .mér borð-
áður en mér lenti saman við pabba. ið, stiganri ög mánninri, sem hafði talað
Það var úðarigning. Hárið límdist við til mín.
höfuðið, og regnið rann niður handleggi Hann var dökkur og horaður. Hann
og hendur og myndaði smápolla í vös- var með baúga undir augurium og virt-
unum á regnfrakkanum og breytti ryk- ist ekki sérlega vel til hafður.
inu í þeim í eitthvað, sem líktist fæt- — Slökkvarinn er hérna, rétt fyrir
inum í flösku af ódýru vím. Flaska innan dyrnar, sagði hann. — Maður
af ódýru víni, það var góð hugmynd, verður að hlaupa til að ná upp á næstu
Ég fór inn í vínbúð og keypti ein- hæð, áður en ljósið slokknar.
hverja portvínstegund, þess konar yín, — Þakka, Sagði ég og sneri mér við.
sem maður fær þrjár flöskur af fyrir Hann fylgdi mér upp og sýndi mér
pund. Ég er enginn vínþekkjari, en ég hvar næsti slökkvari var. Ég þakkaði
veit hvað er lélegt. Eins og mér leið honum aftur, stuttaralega. Ég yar ekki
gat verið hættulegt að kaupa eitthvað, viss um, hvort fnykurinn var af hon-
sem mér þótti gott að drekka. um eða húsinu.
Það var næstum dimmt. þegar ég — Hvar búið þér?
kom að húsinu. Ég lauk upp og rak. — Á efstu hæð.
mjöðmina í borðið í ganginum, þegar — Að götunni eða g.arðinum?
ég þreifaði eftir grindvei;kinu. Ég bölv- — Götunni.
aði borðinu og bölvaði áftur, þegar ég — Nú, já, vitið þér. hver bjó þar á
hrasaði í neðstu tröppu. „ undan yður?
. — Er ekki betra að kveiþja ljós held- — Nei. Mig langar ekki til að vita
ru' en að nota orð, sem.ekki hafa ne'in það heldur lét sem ég- heyrði ekki, en
jákvasð áhrif á dauðan hlut? hann stanzaði ekki.
ÞAÐ SEM GERÐIST í FYRSTA HLUTA
’ Herbergið, sem ég tók á leigu var á fimmtu hæð í húsi í fátækrahverfi
og þáð bjuggu tvær vændiskonur í kjallaranuiri. Starfið, sem ég hafði á
Drummondgistihúsinu, var vel Iaunað. Það var i því fólgið að halda blaða-
mannafuhdi eg sjá um auglýsingar fyrir gesti. Mig hafði dreymt um að
verða leikkona. En ég varð að yfirgefa léikhúslð, sem ég starfaði við.
Ég hafði tékið þetta herbergi, áf því áð það var rnjög ódýrt og á þann
hátt gæti ég sparað. Ég vonaði, að ég gæti leynt því, hvernig komið var
fyrir mér í fjóra mánuði, en þá myndi ég neyðast til að skýra yfírmanni
mínum frá því.
ÁngiStin hafði váxið ihrira með mér. Pabbi hafði heyrt að ég var að
gráta, en þegar hann kom og settist á rumstökkinn, gat ég ekki ferigið af
níér að segja honum það, sem þó hafði verið ætlun mín. Ég var nefniléga
ófrísk. Næsta dag fór ég til læknis. Ég sagði honum að ég væri ófrísk og
hann spurði, hva.ð hinn stolti tilvonandi faðir ætlaði sér að gera. Ef þér
getið talið hann á að giftast yður er það 'betri lausn á málinu.
Ég skal útvega yður viðtal við Iækni, sem sltrifar undir vottorð um,
að þér séuð óhæfar til að ala barn. Þegar það er komið í Iag, leggist þér
inn á sjúkrastofu mína. En gjaldið er mjög hátt.
— Hvað kostar það? spurði ég. Ég varð skyndilega svo áhugasöm,
að ég gat varla beðið eftir svari hans.
\
FALKINN
27