Fálkinn - 10.08.1964, Page 40

a
L.S.2. SOVÉTRÍKIN: 16 daga ferð 4.-19. september
Fararsijóri: ÁKIVI BBRCiIIAlVN
Verð: kr. 17.500.00 Innifalið: ferðir faeði gisting.
F erðaáætluu:
4. sept. Flogið með Loftleiðavél til Kaupmannahafnar
og gist þar.
5. sept. Flogið til MOSKVU, kvöldverður þar og flogið til
LENINGRAD og dvalið þar til 8. sept.
8. sept. Flogið til KIEV og dvalið þar til 10. sept. .
10. sept. Flogið til YALTA og dvalið þar til 16. sept.
16. sept. Flogið til MOSKVU og dvalið þar til 19. sept.
19. sept. Flogið til KAUPMANNAHAFNAR og
REYKJAVÍKUR.
í öllum borgum verða skoðaðir markverðustu staðir og farið um umhverfið. — Á YALTA verður dvalið á baðströnd og
farið á hraðbátum um Svartahaf. Ennfremur eiga þátttakendur kost á, gegn aukagreiðslu, að komast í leikhús í öllum borg-
unum og geta valið fyrirfram á milli ýrnissa leiksýninga, balletta og söngleika.
Með flugvélum Loftleiða bjóðum við greiðsluskilmála þeirra, FLUGFERÐ STRAX — OG FAR GREITT SÍÐAR. Verð
fararinnar er miðað við 15 manna þátttöku.
Þátttakendur eru beðnir að snúa sér til ferðaskrifstofu okkar fyrir 15. ágúst, því eftir þann tíma má bú-
ast við að ekki verði bægt að taka á móti fleiri þátttakendum.
FERÐASKRIFSTOFAN
LAN D SVN nr
Týsgötu 3 — Sími 2 28 90.
Falin fortíft
Framh. af bls. 38.
„Harold, við erum u^ki að
ræða um Riette, heldur mig.
Ég er aðeins að reyna að út-
skýra fyrir ykkur, að ég hef
verið á ráðningarskrifstofunni
og fengið mér vinnu . .. það er
um tíu staði að ræða, sem hægt
er að velja úr... svo ég mun
ekki þurfa að níðast á góðsemi
ykkar öllu lengur.“
En þau vildu einmitt að ég
níddist á þeim.
Harold eyddi löngum tíma í
að fá mig til þess að hætta við
að hafa Riette hjá mér og
reyna heldur að mennta mig
eitthvað upp á framtíðina. Hann
var vanur að umgangast nem-
endur, sem fóru að ráðum hans.
Hann gat einfaldlega ekki trú-
að því, að nemancíinn, sem sat
á stólnum við eldinn við fætur
hans, vildi ekki samþykkja eitt
40 FÁLKINN
einasta orð af því, sem hann
sagði. Ég tók eftir nýrri hlið
á honum, sem ég hafði ekki
veitt athygli fyrr. Það var þessi
yfir-millistétta tilfinning Har-
olds. Áður hafði hann ekki
getað þolað mig vegna þess
að ég var auðug og einskis nýt.
Fyrir skömmu hafði ég verið
lítil vesöl önd, sem hann var
bæði glaður og stoltur yfir að
vernda. Nú var hann móðgaður
af tilhugsuninni um mig með
svuntu og kappa. Ég var á
hraðri leið niður í þjóðfélags-
stiganum, sem Harold sá eins
greinilega fyrir sér og væri
hann þarna í herberginu hjá
okkur, en ég neitaði að viður-
kenna tilveru þessa stiga.
Ellie beið þar til eiginmaður
hennar var kominn í háskólann
og reyndi þá allar leiðir til þess
að fá mig til að falla frá ákvörð-
un minni, og endaði að lokum
með tárum.
„Það er hreint og beint hlægi-
legt,“ sagði hún kjökrandi. Ein-
tóm uppgerð. „Þegar ég hugsa
um peningana, sem Dot eyddi í
þig, og tungumálin, sem þú
talar...“
„London er uppfull af útlend-
ingum, sem hafa ekki upp á
annað en móðurmálið að bjóða
í atvinnuleitinni. Hvers vegna
ættu þá einhverjir að ráða mig?
Ég kann bara ítölsku og
spænsku frá baðstöðunum, og
svo frönsku. Ég ætlaði að læra
hraðritun, eins og þið stunguð
upp á, en nú get ég það ekki
með Riette.“
„Þú notar Riette sem afsökun,
til þess að þú þurfir ekki að
reyna neitt. Og eitt í viðbót.
„Hún notaði orð annarra. Hvers
vegna að velja Knightsbride,
þar sem þú áttir sjálf heima?
Þú ert viss með að hitta ein-
hvern, sem þú þekkir.“
„Ellie! Að þú skulir láta
svona. Þú ert búinn að missa
vitglóruna.“
Hún var að gefast upp. Ellie
var hætt að geta gert sér grein
fyrir hlutunum, og það var
vegna þess að eiginmaður henn-
ar var miklu eldri en hún sjálf.
Ég var fús til þess að veðja
fyrsta vikukaupinu mínu, að
henni stóð alveg á sama um
það, þótt einhver vissi að ég
ætlaði að gerast heimilishjálp.
Það var nokkuð, sem maður
fór ekki að hugsa um fyrr en
undir fimmtugt.
Húsið, þar sem við Riette
lentum, var glæsilegt að framan
með grasflöt og hafði verið
byggt í kringum 1780 handa
Knightsbridge. Starfsheiti mitt
var „ráðskona“, og frú de Trice,
vinnuveitandi minn lét svo lítið
að taka gilda sögu mína um
að ég hefði skyndilega orðið
ekkja og lét sér lynda að hafa
Riette í húsinu. (Ég var byrjuð
Framhald á b’s. 42.